Monreale - Zingaro - Castellamare del Golfo

Mercoledi 29 Gennaio 2014 Palermo – Monreale – Alcamo Marina

Na de nodige huishoudelijke activiteiten vertrekken we, met als gekregen souvenir, een grote kalender, tegen tienen van camperparking “GreenCar” uit Palermo. Het is druk verkeer en er is veel te zien op en langs de weg. We blijven ons verbazen over het rijgedrag van de Italiaan. We gaan naar het 7 kilometer verderop gelegen, Monreale, waar de mooiste kerk van heel Sicilie moet staan. We parkeren op de aangegeven parking en lopen omhoog naar het centrum en de kathedraal. Als we binnen komen zijn we een hele tijd sprakeloos. Waaauw!!! Zoiets hebben we nog nooit ergens gezien. Het interieur bestaat uit een overdaad aan, vooral goudkleurige, Byzanthijnse mozaieken, die bijbelverhalen uitbeelden. Ik loop van de ene kant naar de andere om alle afbeeldingen te bekijken. Ook het plafond en de met marmer ingelegde vloer zijn schitterend! En dan die pilaren! De Christus Pancreator trekt meteen de aandacht. De kerk werd in 1172 door de Normandische koning Willem II gesticht en moest wedijveren met de kathedraal van Palermo en die van Cefalù. Het moest ook de laatste rustplaats van deze koning worden. In een zijkapel staan weelderige beelden en andere kostbaarheden. We kunnen ook naar boven om vanaf daar de kruisgang en de tuin te bekijken. Het gaat via smalle trappetjes en gangetjes . Het uitzicht vanaf het dak is grandioos; we kijken helemaal over Palermo uit tot aan de zee. Hier is goed te zien dat Palermo in een soort kom aan de voet van de Monte Pellegrino ligt. Als we (eigenlijk nog niet) uitgekeken en gefotografeerd zijn rijden we via een mooie route door de bergen via Partinico naar de kust. Onderweg maken we nog een korte lunchstop. Opvallend dat het landschap hier zo woest en verlaten is. Al gauw hebben we zicht op de Baai van Castellamare en de bergen van het Parco della Zingaro. Hier beginnen ook de uitgestrekte wijngaarden van West-Sicilië. Op zoek naar een mooi plekje aan zee komen we uiteindelijk in Alcamo Marina waar aan het strand en bij een pizzeria een kleine parkeerplaats is. We gaan een flinke wandeling langs het strand maken in de richting waarvan we denken dat het centrum is. Het staat hier vol met vakantiehuizen met gesloten luiken. Kortom, het is gewoon uitgestorven. Een enkele visser heeft zijn hengels uitgeworpen en af en toe komt er een auto langs. Terug lopen we via de weg. We zijn door de verse groente heen en zoeken een winkeltje. We vinden alleen maar gesloten winkels en restaurantjes, zodat we het vanavond met een maaltijd uit de voorraadkast/diepvries moeten doen.

Giovedi 30 gennaio 2014 Wandeling door het natuurreservaat Zingaro.

Op het moment dat ik dit opschrijf (half 9 ‘s avonds), staat er buiten een flinke (warme) wind. Buiten is het nog 19 graden en binnen 25. Vanmorgen toen we op weg gingen naar Scopella en de zuidelijke toegang van het Zingaro-park waaide het al flink. Een van de toegangswegen was versperd door twee omgewaaide electriciteitspalen dwars over de weg. De draden lagen boven op een klein vrachtwagentje dat zich vast had gereden. De chauffeur stond op hulp te wachten en wees ons een andere weg naar Scopello. Inmiddels zagen we dat de politie de weg nu had afgesloten. Bij de ingang van het natuurreservaat krijgen we van de parkwachter een routekaartje mee als hulp voor de oriëntatie. De hoofdroute loopt parallel aan de kust en langs de flanken van majestueuze kalksteenbergen. Het is 7 kilometer naar de noordelijke ingang Cala Tonnarello dell ‘Uzzo. We passeren een aantal afdalingen naar mooie strandjes en turkooizen baaien, grotten en een tweetal (nu gesloten) museumpjes. Tijdens de wandeling over de omhoog en omlaag kronkelende rotspaden wanen we ons in een subtropische botanische tuin. Het wemelt er van de dwergwaaierpalmen, pluimgraspollen, affodil en wilde venkel. De euphorbia bloeit uitbundig en verspreid een doordringende geur als je er langs komt. Verder zien we paarse lissen, grote roosmarijnstruiken en de eerste amandelbomen in bloei. Het is een fascinerend landschap waar we doorlopen met aan de ene kant, een eind beneden ons de zee en aan de andere kant de hoge, soms rafelige bergkammen en toppen. We passeren een grote grotingang die niet toegankelijk is. Na 2 uur zijn we bij de noordingang en zien een eindje onder het pad, een schitterende picknickplaats. Perfect om onze boterhammen op te eten en uit te rusten. Heerlijk in het zonnetje. Op de hele route zijn we een slechts handvol mensen tegen gekomen en we kuieren de 7 kilometer terug. Nou…. kuieren…het is af en toe flink klimmen! Even wat drinken en dan op zoek naar een mooi plekje voor de nacht. Dat vinden we al na 8 kilometer, net voor Castellammare del Golfo op een parkeerplek vlak aan zee. We kunnen vannacht weer heerlijk slapen met het geluid van de golven op de achtergrond. Het was weer eens een spectaculaire dag!

Venerdi 31 Januari 2014 Via Segesta naar San Vito lo Capo

Voordat we tegen half 10 vertrekken poetst Nart de voorruit zorgvuldig. Nog geen 5 minuten later zit die onder de modderdruppels….. Er vallen wat spetters regen…Het regent zand! De lucht is tamelijk bewolkt vanochtend: vol met bruin/gele zandwolken. We rijden eerst naar de Lidl in Alcamo. Gisteravond ontdekte ik dat er een optie in ons navigatiesysteem zit om supermarkten te vinden. Erg handig; hij geeft meteen het adres/coordinaat erbij! We gaan vandaag naar de tempel van Segesta, een eindje het binnenland in, maar het moet de moeite waard zijn volgens onze Capitoolgids. En dat klopt inderdaad. De nooit afgebouwde temple uit 426 voor Christus is schitterend gelegen in het landschap. Eerst bekijken we de tempel zelf en dan klimmen we de ernaast gelegen heuvel op waar restanten liggen van een theater, een kerk, wat huizen en een marktplein. Het zicht van boven af is spectaculair zoals je op de foto’s wel kunt zien. Overal om ons heen weer die uitbundige plantengroei; dwergwaaierpalmen, venkel, gele oxalis, oranje (gouds?)bloemen,we komen zelfs een paar orchideeen tegen. In de middag rijden we via een stuk snelweg door zachtglooiende heuvels weer in noordelijke richting. We moeten om een paar hoge bergruggen heen. Eerst richting Trapani, dat aan de westkust ligt en dan helemaal de punt in naar San Vito lo Capo. We passeren Custonaci, waargrote marmerafgravingen zijn. We kijken in San Vito even bij het haventje en de vuurtoren, maken een servicestop bij camping La Pineta(de man vraagt 10 euro!) en rijden vervolgens langs de kustweg terug en vinden een rustige strandparking ergens tussen Castelluzzo en Macari. Afgezien van al dat zand was het toch weer een prachige dag!

Op weg naar Palermo

Zaterdag 25 januari 2014. San Giorgio – Sant’Agata di Militello – Santo Stefano di Camastra. 73 kilometer vandaag.

De reis gaat verder na een zeer stormachtige nacht. Heftige rukwinden en zelfs hagelstenen op ons dak! Gioiosa Marea is een aardige stad, die een flink stuk boven de zee ligt. In Capo d'Orlando doen we boodschappen , maar het regent weer dus we gaan deze stad niet verder bekijken. We kunnen de wc lozen in Sant'Agata bij een gesloten “sosta camper” Rosa Marina Lungomare. Even verder op een parking naast een park aan zee stoppen we voor we de lunch.

Dan lopen we een rondje door dat park, een winkelstraat door en langs zee weer terug. We buurten even met een Oosterbeekse, die al 25 jaar op Sicilië woont. Ze vertelt enthousiast hoe mooi Sicilië is. Dan gaat het verder langs de kust die hier en daar vlak langs het water loopt, soms via hoge viaducten. We zoeken de parking op bij de kerk in Santo Stefano di Camastra. We zagen het al bij het inrijden van dit stadje: een en al KERAMIEK. Na een kop thee kuieren we dan ook dit heel aardige stadje door en bekijken al dat keramiek. Straatnaambordjes, afvalbakken, bankjes, huisnummers, bloempotten, raamkozijnen, bloembakken, reclame- en uithangborden; alles van keramiek. Kleine en grote winkels bieden hun spullen aan. Heel opvallend zijn de bloempotten in de vorm van mensenhoofden en de bouwsels, (watervalletjes) waar water van boven naar beneden kan stromen. In een gezellig café nemen we een koffie en glas wijn te drinken. De dame achter de bar doet dit zo te zien nog niet zo lang. Ze voelt zich er een beetje onwennig bij. Om vijf uur zijn we weer terug bij onze camper op het pleintje.

26 januari 2014 Santo Stefano di Camastra – Cefalù.

We waren er vroeg in en dus ook weer vroeg eruit. Zo zijn we om half 10 al weer op pad. Het is flink opgeklaard vannacht, her en der een wolkje en verder zon! Al tientallen kilometers te voren zien we de hoge rots van Cefalù. De stad ligt aan de voet ervan en de Normandische kathedraal torent hoog boven de tegeldaken van de oude stad uit. Om half 11 staan we daar dan aan de weg langs zee (Lungomare).Helemaal verkeerd zoals later zal blijken! We stappen direct op voor een wandeling naar de top van de Rocca di Cefalù. (Wandeling 19 uit de Sunflower Sicilië.) Cefalù blijkt een heerlijk pittoresk stadje te zijn met smalle steegjes en aparte, mooie plekjes. Wij vinden al snel een bordje dat de weg naar de Tempio de Diana aanwijst, die op de Rocca is gesitueerd. Via een trappenstraatje (zijweg van de hoofdwinkelstraat Via Ruggiero) klimmen we naar de opgang van de Rocca. We kopen entreekaartjes bij een bigliettera en krijgen een minigidsje te leen, dat in diverse talen uitleg geeft van wat er hier allemaal te zien is.

Uiteraard hebben we al rap schitterend zicht over de stad beneden. We passeren een poort van de 1^e fortificaties en even later de 2^e (die poort is echter ingevallen). Iets verder net als we links in de richting van de Diana Tempel zijn gegaan, zien we een soort put in de grond, die een opening naar een grote cisterne is (10 bij 4,5 m wateroppervlak). Een ingang naar de trap naar beneden kunnen we echter niet ontdekken. Wat hoger komen we bij de zogenaamde Diana Tempel. Het is een Megalitisch gebouw uit de 5^e – 4^e eeuw voor Christus, dat echter ook in later eeuwen emplooi gehad heeft; er is niet veel meer van over. Nog een stuk verder komen we aan de lange verdedigingsmuur, die we ook al van beneden hebben gezien, toen we Cefalù binnenreden. Vanaf die muur hebben we perfect zicht op de hele kust richting Palermo en natuurlijk de stad met de Duomo eronder. Naast de ruines van de tempel gaat een pad stijl omhoog naar het kasteel, dat helemaal op de top ligt. Het is een flinke klim! We komen nog wat verdwaalde schapen tegen en Nart fotografeert de ene na de ander bloem/plant en er hangt een valk in de lucht vlak boven ons. Boven lopen we langs de kantelen tot we niet verder kunnen; daar is zicht op het haventje bij de vuurtoren. We vinden hier ook nog een cache en schrijven onze naam op de logrol. We zien dat in november de vorige geocacher hier was. Dan dalen we weer af via een ander pad en komen weer terug bij het hutje van de kaartjesverkoper. We willen de kathedraal bekijken maar die is nu dicht, vanmiddag om half 4 weer open. Eerst maar terug naar de parkeerplaats om te lunchen….daar wacht een onverwachte tegenvaller: een bekeuring op de voorruit. We hadden een parkeerticket moeten kopen en hebben het bordje niet goed gelezen; aangenomen dat die alleen in de zomer gold, net als op vorige plaatsen waar we waren. €41,00 boete en morgen betalen op het bureau. Báááááálen!!!! We zetten de camper aan de overkant op de betaalde parking (12,00 euro) en gaan na de lunch weer op pad. Nu helemaal langs het water tot aan de vuurtoren. We zien allerlei gangetjes, trapjes, een Middeleeuwse wasplaats en leuke winkeltjes en barretjes. Dan komen we weer op het plein van de Duomo met gezellige terrasjes ervoor. De kerk is erg mooi, ook vanbinnen! Vooral de apsis met de Christus Pantocrator in Byzanthijns mozaïek is magnifiek. We kunnen niet alles bekijken want een gedeelte is afgeschermd i.v.m. een renovatie. Dan kuieren we weer terug naar de parking; er staan nog 3 campers, twee Italiaanse en een Duitse. We vullen onze watervoorraad aan en constateren dat we morgen ook op zoek moeten naar een LPG station om de gastank aan te vullen. Verder bekijken we alvast wat we in Palermo willen doen. En we moeten nodig weer op zoek naar een internetpunt om berichten van het thuisfront te lezen en weer nieuwe foto’s en verhalen op reismee te zetten. En hopelijk kan ik op onze bankafschriften zien wat de code is,die nodig is voor het opwaarderen van de telefoon.

27 januari 2014 Cefalu – Termini Imerese

Nee niet zo goed geslapen vannacht…Het was gisteren een pechdag: parkeerbon en het nieuwe waterpompje dat we in Reggio di Calabria hebben gekocht (kassa: 40 euro) is gisteravond (na 5 dagen …..) er mee op gehouden. Dat is dus nr.2. We staan voor een raadsel en balen nog meer dan bij de parkeerbekeuring! Om 9.00 uur kunnen we op het politiebureau terecht om die te betalen. Daar lopen we dan maar eerst heen, na een praatje met onze moeilijk verstaanbare Duitse buurman, die zegt dat je bekeuringen tot 40 euro gewoon moet weggooien. Maar ja dit is 41 euro, dus we gaan maar braaf betalen om meer ellende via internationale opsporingsacties te voorkomen. Het is druk bij het betaal-loket. Ik moet mijn rijbewijs laten zien, dat wordt gekopieerd, en mag €28,70 afrekenen. Héé da’s aardig; we krijgen korting! We lopen via het toeristeninfokantoor terug. Ze helpen ons aan het adres voor LPG en internet. Die laatste blijkt gesloten! Bij een groenteventer kopen we fruit en bij de bakker brood. Dan vinden we het tijd om Cefalu achter ons te laten. Onderweg zien we wat hoge bergen waar sneeuw op ligt. Het LPGstation vinden we vlot en we tanken vol. We hebben minder verbruikt dan we dachten en via de snelweg (de tolweg houdt hier op), rijden we door naar Termini Imerese, een wat groter stadje dan Cefalu, waar volgens de Acsigids een gratis overnachtingsplekje moet zijn vlak naast de sporthal aan zee. Het coördinaat klopt niet maar we vinden naast een tennisbaan aan een rustig straatje een prima plekje. De zee zien we wel maar is hier afgeschermd door een groot hek. Daarachter ligt een haventerreintje met laad-enloshijskranen. Het centrum is dichtbij. Onder het spoor door en we zijn er al. We lopen richting de grote kerk die een heel stuk hoger ligt. Na 500 meter, als we een smal straatje inslaan, ziet Nart ineens verscholen achter een soort vliegengordijn een internetkantoortje. Je zou er zo aan voorbij gelopen zijn. Dat valt nou eens mee! We kunnen internetten, Reismee aanvullen, bankafschriften inkijken, FB even lezen en de mail inzien. Leuk hoor, Piet en Lous dat jullie zo trouw reageren! Er zijn even problemen met Gmail, die vraagt ineens om een nieuw wachtwoord, maar het lukt uiteindelijk allemaal. Voor 2 euro zitten we toch bijna 2 uur online, terwijl de tv vlak boven ons hoofd keihard een soapserie geeft die door de dame achter de balie aandachtig wordt gevolgd. We kuieren terug; er staat veel manvolk op straat. Het stadje ademt een wat Arabische sfeer uit en de taal die ze spreken: daar is geen woord Italiaans bij. We lopen nog even langs de zeekant maar die is hier niet echt interessant.

28 januari 2014 op naar Palermo

Via een mooie en rustige kustroute rijden we richting Palermo. Het valt op dat er veel straatventers zijn, vooral van groente en fruit en dan ook nogal eenzijdig: of alleen mandarijnen, of venkel of bloemkolen (in diverse kleurvariaties). We zagen er zelfs één met alleen maar ananassen. We kijken even rond bij de archeologische opgravingen van Solunto en zoeken (tevergeefs) naar een cache bij Sant’Elia op het uiterste puntje boven Palermo. Dan komen we Palermo binnen en gaan naar de camperplaats die ook service heeft. We leggen de monteur het probleem voor: dat er nu al 2 pompjes kapot zijn gegaan allebei binnen een paar dagen. Hij gaat het bekijken, doormeten en snapt in 1^e instantie niet hoe dat kan. Enfin…om een lang verhaal kort te maken: zijn conclusie is dat er twee draadjes (+en-)verkeerd zijn doorverbonden en dat daardoor het pompje de verkeerde kant ronddraait. Dat houdt hij dan een paar dagen vol en brandt dan door…Hij zet er voor ons eenzelfde nieuw pompje in, voor 15 euro, en wenst ons een fijne vakantie verder. We zijn een beetje perplex; we hadden veel scenario’s bedacht, maar deze zat er niet bij. Nou we hebben weer water uit de kraan en nou maar afwachten…. We rijden naar een camperparking midden in het centrum (en ook midden tussen hoge flatgebouwen)met stroom, wifi, douche, wc, en loos- en inneemservice. We krijgen van de baas een plattegrondje mee en we kunnen op pad. Binnen 10 minuten staan we op het Plazza Indipendenza en wandelen langs het Palazzo Reale. Daarna gaan we de Duomo of kathedraal iets verderop bekijken. Deze kerk is een mengeling van diverse bouwstijlen. Ik vind hem van buiten mooier dan vanbinnen, jammer genoeg staat ie gedeeltelijk in de steigers. Heel bijzonder is ook de Arco porta nuova, een poort over de drukke Corso Victor Emanuelle met prachtige beelden aan de voorkant. Tegen half zes zijn we terug en duiken meteen de digitale snelweg op; we hebben nog wat achterstallige mail te lezen en te beantwoorden. De skypeverbinding is nu prima en na even chatten met Marianne weten we nu dat het met Torvald langzaam aan de goede kant op gaat, gelukkig maar!….en …..dat ze zwanger is! Dat is dubbel leuk nieuws. Zo eindigt deze dag met een heel positieve berichten.

Noodkust Sicilië

23 januari 2014 Capo di Milazzo – Milazzo.

Pas om half 10 zijn we er vandaag uit! Het zicht op de Etna is schitterend! De temperatuur ook: de zon schijnt volop. Als we op het punt staan om een wandeling onder langs de kust te gaan maken, komt de brandweer met 2 wagens en wordt het toegangspad afgezet. Ze vertellen dat er grote stenen naar beneden gekomen zijn op het pad. Het is nu te gevaarlijk dus. Na dus een kort wandelingetje boven langs de kust vertrekken we om 11 uur voor het korte ritje naar Milazzo centrum. We rijden naar Via Spiaggia di Ponente, waar een grote markt aan de gang is. Die gaan we eerst eens bekijken. Veel kleding, tassen, schoenen en andere prullaria en tot mijn verbazing maar een paar kramen met streekproducten en groente. We eten wat en parkeren wat dichter bij het centrum en gaan de (oude) stad in. Op het 1e de beste kruising vinden we een “lavanderia”. Vanmiddag om 4 uur is die weer open. We lopen de heuvel op naar enkele kerken. Ze liggen hoog boven de stad en het uitzicht is weids naar alle kanten. We lopen een eindje door en komen bij het oude kasteel, gebouwd in zgn. Normandische stijl, zo staat er op een bordje te lezen. Via een trappenstraatje gaat het weer naar beneden en we komen aan de andere kant van het smalle schiereiland uit, bij de haven. Langs de roeiboten en de jachten kuieren we weer een eind terug. We vinden een Toto/internet-zaak, waar we voor €1,00 het volgende verhaal op Reismee kunnen zetten. Vervolgens lopen we nog een lang stuk langs het water om dan in een grote boog weer terug te gaan naar de camper We drinken thee en verzamelen de vuile was: twee grote tassen vol. Iets na vieren staan we bij de wasserette maar pas 20 minuten later komt er iemand opdagen. De was zal om 19.30 klaar zijn, kosten: 14 euro. We gaan ondertussen een potje koken. Bij de super naast de wasserette doen we nog wat inkopen. Als we het wasgoed weer hebben opgehaald rijden we naar een van de vele parkeerplaatsen aan het strand, waar het rustiger is dan op de parking in de winkelstraat. Morgen weer een eindje verder langs de noordkust….

24 januari 2014 Lydia is jarig….gefeliciteerd!!!! Milazzo – Tindari - San Giorgio.

We gaan weer verder op onze toer langs de noordkust en bezoeken vandaag Tindari. Daar zijn archeologische opgravingen en een bedevaartskerk. Onderweg er naar toe komen we door verschillende stadjes en het valt op dat de venkel en bloemkool geoogst is; overal langs de weg worden ze aangeboden tegen spotprijzen. De provinciale weg kronkelt voor Tindari helemaal omhoog en we zien de grote kerk al van verre hoog boven op de rots liggen. Er zijn grote parkeerplaatsen op verschillende niveaus en nu, in januari, mogen we helemaal naar boven rijden. We bekijken de zeer fraaie kerk met prachtig ingelegde marmervloeren en wanden, grote mozaïeken aan de zijmuren, die het leven van Maria en Christus uitbeelden, en kleurrijke glas-in-lood-vensters. De Zwarte Madonna, die boven het altaar staat, is het middelpunt van grootschalige bedevaarten. Achter enkele huisjes en een hele reeks souvenirstalletjes staan de restanten van een Griekse stadsmuur. Iets verder is de archeologische vindplaats van het oude Griekse Tyndaris. De entree bedraagt 4 euro p.p, Nart mag (als 65+er) er gratis in en ik betaal uiteindelijk maar 2 euro omdat de man aan het loketje geen 20 euro kan wisselen. We bekijken het museumpje met allerlei stenen en aardewerk voorwerpen en enkele bronzen munten uit de Griekse en Romeinse tijd. Als we net de dakloze Basilica bekijken moeten we schuilen voor een plotselinge regenbui. Als het weer droog is bekijken we de opgravingen van Romeinse huizen met enkele mooie mozaïeken. Omdat de lucht er nog steeds dreigend uit ziet, werpen we slechts een korte blik op het amfitheater en houden het verder voor gezien. Na de lunch vertrekken we weer van deze bijzondere plek en rijden door tot San Giorgio. We vinden een mooi plekje aan zee achter een Oleander-heg en naast een bootwrak. Er staan zowaar nog twee (Duitse) campers. Daar waait het nogal: de camper staat geregeld op zijn wielen te dansen. Als wat later de zon zich weer laat zien, maken we een rondje door het stadje. Op diverse punten worden bijzonderheden uitgelicht met nette infoborden: zoals dat wrak naast ons, een stel oude verroeste ankers, die bij de tonijnvangst werden gebruikt en een vervallen paleis. Bij het kleine kerkje komt net een begrafenisstoet langs. De klokken beieren tot er niemand meer te zien is. De rest van de avond blijft het stormachtig met flinke hoosbuien en zelfs onweer. Omdat ik geen mobiel nummer van Lydia heb, sturen we Jan een sms’je met de felicitaties. Er is hier wel een gratis hotspot maar ook deze accepteert geen Nederlandse mobiele nummers…..

Naar Sicilia

Zondag 19 januari 2014….Tropea en ons mam is vandaag 91 jaar geworden!

Voordat we vandaag op pad gaan om Tropea te bekijken bellen we ons mam op om haar te feliciteren met haar 91ste verjaardag. We staan op het punt om te gaan als we worden aangesproken in het Nederlands: Goeiemorgen!! Josje en Niels uit Zeeland staan op een parking iets verder op en hebben van een local gehoord dat bij de haven nog een Nederlander staat. Ze gingen toch hun hondjes uitlaten dus kwamen ze even langs. De eerste Nederlandse camperaars die we tegenkomen!We kletsen een tijdje. Ze zijn al een dik jaar met hun camper door Europa aan het reizen en via Kroatië en Griekenland nu in Zuid Italië aangekomen (via de boot Patras – Brindisie) en net als wij op weg naar Sicilië. We nemen afscheid met tot ziens en we beginnen aan onze wandeling onderlangs de hoge rotsen om de kapel van Santa Maria dell’Isole te bekijken. Het is een schitterend bouwwerk boven op de rotsen. We klimmen naar boven maar halverwege komen we bij een gesloten hek. We kunnen er niet in! Jammer…gesloten op zondag nog wel….We vervolgen onze route onderlangs en komen langs een heleboel (gesloten) campings. Het witte zandstrand en de blauwe zee zien er geweldig mooi uit! Even verder zien we de grote camper (een omgebouwde Mercedes vrachtwagen) van Josje en Niels. We gaan even kijken….en blijven ook nog thee drinken. We hebben erg veel ervaringen uit te wisselen. Ze hebben hun huis verkocht, sabbatical opgenomen en zijn aan het reizen gegaan. De poes is mee (er zit een kattenluikje in de deur) en ze zijn van huis vertrokken met een hondje. In Albanië hebben ze een straathondje uit een vuilnisbak gevist en uiteindelijk maar mee genomen. Tegen enen stappen we op, eigenlijk nog lang niet uitgepraat, misschien zien we elkaar nog ergens onderweg? We eten in de camper onze lunch en gaan dan het oude centrum boven op de rotsen bekijken. Het is er bijna uitgestorven. Het is een middeleeuws stadje met oude straatjes en gebouwen. Jammer genoeg is de Duomo gesloten; hij staat gedeeltelijk in de steigers. We lopen kriskras en komen een piepklein winkeltje tegen waar originele producten uit Tropea worden verkocht : allerlei pesto’s, o.a. van salami, rode uienmarmelade, ingemaakte knoflooklekkernijen, worsten, kazen en veel wijnen en likeuren. Uiteindelijk nemen we een potje rode uienmarmelade mee….we zijn benieuwd. Eten met brood en kaas is het advies. In een van de straatjes stopt een auto naast ons: Sprechen Sie Deutsch? Een vrolijke man geeft ons een visitekaartje en vraagt hoelang we blijven. Ja 1 dag of zo. O, jammer anders konden we bij hem Italiaanse lessen nemen, dan spreken we het binnen een week. Gratis lessen, alleen een kleine bijdrage voor zijn atelier is welkom….. Maar ja we gaan morgen weer verder helaas voor hem. Zo kuieren we het stadje door en zijn tegen half 5 terug aan de haven. We willen vandaag een pizza gaan eten; we zagen heel veel pizzeria’s , maar ja, er moet er ook eentje open zijn. De uienmarmelade smaakt uitstekend…heel apart!

Maandag 20 januari 2014. Tropea - Cabo Vaticano - Francica.

Gisteravond hebben we heerlijk een pizza gegeten op het gezellige pleintje van Tropea, gewoon buiten op een terrasje. Als het donker is heeft zo’n stadje toch een andere sfeer dan overdag.

Om 10.00 uur zijn we vandaag weg uit Tropea en op weg naar Cabo Vaticano. Het is de uitstekende punt van de laars voordat je de “teen” in rijdt. Onderweg doen we enkele boodschappen bij de Conad in Ricadi. We komen door San Nicolo en Ricadi en passeren de 3000 kilometergrens op de teller! Het wemelt hier van de uienvelden, een specialiteit van deze streek. We zetten de camper aan de weg en lopen de laatste 500 m door de stormwind naar de “Belvedere” ,het meest westelijke puntje van het schiereiland. We hebben zicht op de vuurtoren en de zuidpunt van Calabrië. Wat later rijden we via kleine bergdorpen en de SS18 naar Francica, waar we willen overnachten bij een Fattore Amico plaats. De laatste kilometers naar Francica gaan door een laan van dikke olijfbomen. Bij het gesloten hek van het bewuste adres staat een vrachtwagenchauffeur wanhopig contact te zoeken met iemand binnen. Zelfs telefoneren haalt zo te zien niets uit. We staan net op het punt maar door te rijden als een oudere dame ons binnenlaat. Even later,na het afleveren van zijn lading, scheurt de chauffeur weer het terrein af, waarbij hij bijna een van de 5 hondjes plat rijdt. De signora schreeuwt hem boos achterna! Wij zijn de enige campergasten en krijgen na even wachten een hele sleutelbos mee met de instructie hoe de elektrische poort te bedienen.

Wij kunnen de wc lozen in een zeer diepe put en vinden snel een mooi plekje in de zon in één van de heel net aangelegde plaatsen voor campers. Al snel staan er nog 2 leveranciers aan de poort, maar de dame is al weer verdwenen. Wij laten ze niet binnen als er niemand op het terrein is. In de middag maken we een rondje door het ruwweg 500 m terug gelegen Francica. Veel is er echter niet te zien. Het is aan de reactie van de mensen hier eerder zo, dat wij vandaag de bezienswaardigheid zijn! Aardig wat gebouwen staan er vervallen bij. Toch zitten daar exemplaren bij, die oorspronkelijk chique zijn geweest. Op de terugweg komt onze gastvrouw met een jongere vrouw toeterend en zwaaiend voorbij. Zo hebben wij het rijk weer alleen op het olijfolielandgoed. Wel een wat vreemde situatie eigenlijk.

Dinsdag 21 januari 2014 Van Francica via Palmi en Reggio di Calabria naar ergens boven op een berg op meer dan 1000 m. (in de buurt van Cardeto)

Als we de sleutel inleveren bij de oude dame die op het landgoed woont, zegt ze dat we 13 Euro moeten betalen, omdat we de toilet hebben geleegd! Normaal gesproken is een overnachting bij Fattore Amico gratis en als er service is moet je er voor betalen…maar 13 euro is wel erg veel!!! ( 2 a 3 euro is een normale prijs) Overal langs de wegen bij de dorpen liggen grote bulten huisvuil rondom de containers. In Rosarno zien we opmerkelijk veel fietsende Afrikanen. Mogelijk werken er veel in de tuinbouw. Er zijn hier veel citrusplantages en olijfgaarden. We komen weer aan zee en zoeken de camperplaats vlak bij Palmi op. De laatste 2 dagen hapert het nieuw gekochte pompje en uiteindelijk geeft het helemaal de geest… Daar moeten we iets aan doen want als er geen water uit de kraan komt is dat erg lastig. Bij de eigenaar van de camperplaats in Palmi vragen we of hij een adres heeft van een camperbedrijf. Ja in Reggio d.C. We leggen uit wat het probleem is en hij gaat meteen bellen. Na wat heen en weer gepraat besluiten we dat het toch het beste is om er zelf heen te rijden. We bedanken hem voor de moeite en gaan op weg. Iets verder op gaan we eerst op een parking aan de boulevard wat eten…De golven slaan woest op het strand en het waait stevig. Wat later nemen we de toeristische route via Bagnara en Scilla, twee stadjes die compleet tegen de berg omhoog kruipen en wij dus ook… omlaag… omhoog… omlaag…. enz. Vlak bij Reggio nemen we de A3 die hier geel tolweg blijkt te zijn. Met het juiste adres in de navigator komen we tegen vieren bij het camperbedrijf. We worden langer mee. In de buurt zijn geen camperplaatsen, het is helemaal stedelijk gebied dus kiezen we een adres uit de Fattore Amico uit, zo’n 20 km landinwaarts. Het zou een manege/ agrarische productenverkooppunt moeten zijn. We klimmen omhoog en bij het dorp waar het in de buurt zou moeten zijn geeft onze Mio nog 10 km te gaan aan. Hé zou dat wel kloppen?? We controleren het coördinaat… , de straatnaam kent ie niet. Dan toch maar door…we komen steeds hoger en in onbewoond gebied, maar de uitzichten zijn grandioos. De weg wordt smaller, slechter en hier en daar liggen stukken rots op de weg. Het schemert al en 3 km voor het eindpunt parkeren we op een vlak stuk en overleggen. Het coördinaat klopt zeker weten niet…en om terug te gaan is het te laat; we gaan niet over deze onverlichte kronkelweggetjes weer naar beneden. Dus blijven we hier de nieuwe dag afwachten. We zitten inmiddels op een hoogte van boven de 1000 meter en het uitzicht is adembenemend. Sicilië aan de overkant, de straat van Messina en ver beneden ons Reggio di Calabria en al die lichtjes…schitterend. Waarschijnlijk kunnen we morgenvroeg nog meer van het uitzicht genieten en zelfs de Etna zien! En…morgen gaan we de oversteek maken.

Woensdag 22 januari 2014 De oversteek naar Sicilia…..overnachting in Milazzo.

Als we wakker worden zitten we compleet in de wolken, maar na het ontbijt is de lucht open getrokken en hebben we weer zicht. De Etna is duidelijk te zien met de besneeuwde top. We zetten de strategie voor vandaag uit met als einddoel Milazzo, an de noordkant van Sicilië. We willen het eiland tegen de klok in rondrijden; zodoende heeft de fotograaf altijd zicht op de zee. In Villa San Giovanni moeten we de boot op. We betalen voor de retourticket €98,- en kunnen tot half april blijven als we willen. Precies een maand nadat we uit Nederland zijn vertrokken komen we op Sicilië aan…. Het is bijzonder rustig op de verboot; hij vertrekt halfvol. Binnen een half uurtje zijn we aan de overkant in Messina. Daar is het nogal chaotisch, maar onze Mio stuurt ons prima richting de snelweg/tolweg richting Palermo. We moeten water innemen en lozen en dat kan bij een tankstation aan de A20. Net na Villafranca verlaten we die weg weer, betalen €1,20 en rijden verder over S113, die vlak langs de kust loopt. Tot aan Milazzo rijgen de stadjes zich aan elkaar. Pal aan het strand eten we ons middageten; het waait net te fris om buiten te zitten maar het zonnetje is weer perfect! We doen wat boodschappen bij een grote Sparwinkel en rijden dan de lange kaap op om bij de vuurtoren een mooie wandeling te maken die via een lange trap helemaal naar zeeniveau gaat. Vanaf een plateau is er naar het noorden toe zicht op de Eolische eilanden voor de kust, inclusief Stromboli en in zuidelijke richting is de Etna te zien. De hellingen van de kaap staan vol met cactussen, olijfbomen en allerlei andere planten. We zoeken een tijdje naar een cache daar beneden maar kunnen hem niet vinden tussen de vele rotsbrokken. Maakt niet uit, het was een prachtige wandeling naar dit punt. Op de parking is het rustig; er zijn een paar restaurantjes maar die zijn nu dicht. Er is zicht op een flink stuk van de kust in de richting waar we heen gaan. Een prima plek voor een overnachting .

Naar Tropea

VAN PALINURA TOT TROPEA

Dinsdag 14 gennaio 2014 Palinuro – Marina di Camerota.

We rijden vandaag maar 16 kilometer verder, over een weg langs grillige rotswanden naar Marina di Camerota. We zien veel bordjes met “caduta massi” (vallend gesteente)! Om 10.30 uur parkeren we op een plein aan het strand en naast de haven. Het is wat bewolkt…..We lopen een rondje door het stadje, dat tegen de heuvel is gebouwd. De haven is uiteraard interessant. Er liggen grote zeilboten langs de weg in dokken. In het dorp waar smalle straatjes door krioelen is eigenlijk alleen de kerk met zijn bronzen deuren uit 1998 en een aardig interieur het bekijken waard. Te zien aan de vele restaurants, barretjes en winkeltjes moet het hier in de zomer druk zijn. Als we terug zijn bij de camper bekijken we de voortzetting voor vandaag. Voor we verder gaan willen we nog even langs het strand lopen de andere kant op en de grotten verderop bekijken. Het blijkt een grottenstelsel dat door de UNESCO wordt ondersteunt omdat er prehistorische bewoning heeft plaats gevonden en uniek is voor deze kust. Een passerende automobilist stopt even om ons het een en ander te vertellen over de grotten…Een strandje verder lopen we een met roodwit aangegeven trappenpad op, dat ons rap omhoog leidt. Boven komen we aan een asfaltweggetje uit. We vragen aan een metselaar die net zit uit te rusten, waarom hij plastic flessen in zijn muur metselt. Dat is om er later ijzeren steunpalen in te kunnen zetten. Omdat we een andere weg terug willen, lopen we de berg omhoog langs een aantal villa’s om uiteindelijk op de doorgaande weg uit te komen. Deze leidt weer naar de parkeerplaats aan het strand. Half twee zijn we terug; we besluiten hier te blijven. We lunchen, lezen wat over het vervolg van onze reis in de Capitoolgids. We zullen morgen de provincie Campania verlaten en een smal kuststrookje door Basilicata rijden voordat we Calabria in gaan, de laatste provincie voor de oversteek naar Sicilia. De Middellandse Zee heet hier Thyreense Zee en waar we nu zijn wordt de Golf van Policastro genoemd. We leren wat Italiaans ( Nart uit z’n vertaal”ding” en ik uit mijn “moderne” ultra-snelle taalmethode uit 1966). Wat later gaan we toch nog een keer het strand op om te kijken of we bij de toren die op het uiteinde op een rotspunt staat kunnen komen. We moeten wel even timen om een andere in zee uitstekende rots voorbij te komen, zonder natte voeten te krijgen. We klauteren een pad omhoog op, dat naar de oude toren leidt. Het paadje is dicht begroeid met jeneverbes, blauwe bessen en andere struiken. Verderop zien we de volgende baai met opnieuw grotten. Op de parking terug zien we zo waar een Duitse camper. We hebben nog niet één Nederlandse camper gezien. Goed vijf uur lopen we nog even naar een mini-supermarktje om Gorgonzola voor de salade te halen. We genieten trouwens elke dag van de Italiaanse producten: o.a. mozzarella, rucola, provolone-kaas, amaretto en sambucca.

Verse groentes en fruit zijn volop verkrijgbaar. Heel veel artisjokken….ik ken echter niet een recept ermee….We zagen trouwens bij een van de winkels Nederlandse Maasdammer kaas liggen voor 4,95 per kilo! Opvallend is het aantal zwerfhonden en katten dat hier rondloopt.

15 gennaio 2014…. Marina di Camerota - Cittadella del Capo.

Na een regenrijke nacht vertrekken we in grijs en nat weer om 9.15 uur. Lentiscosa is het eerste stadje, na vele haarspeldbochten en steil bergop rijden. Marina di Camerota verdwijnt achter ons langzaam in de diepte. San Giovanni a Piro is een behoorlijk uit de kluiten gewassen stad, die wij hier “in the middle of nowhere” niet hadden verwacht. Deze stad ligt hoog boven de Golfo di Policastro . Inmiddels zitten we weer tussen uitgestrekte olijfboomgaarden. Dan volgt de steile afdaling naar Scario, dat weer aan zee ligt. Ondanks het slechte weer zijn het grandioze uitzichten. Net voor Policastro Bussentino draaien we de S18 weer op, die hier vlak langs de kust loopt. Sapri op de kop van de golf, doet zijn best een beetje uitstraling te hebben, door een heel aardig park aan zee en even buiten de stad een redelijk grote jachthaven. De weg stijgt stevig, is bochtig en smal we krijgen we het ene na het andere adembenemende uitzicht voor de neus. Even later gaan we de provincie Basilicata in, dat hier een klein stukje kust heeft. Bij Cersuta krijgen we voor het eerst het grote Christusbeeld te zien, dat hoog boven Maratea staat.

We dalen af naar Porto di Maratea, dat een stevige dam heeft voor het, onder aan hoge rotsen gelegen, haventje. Boven op de berg staat het grote Heilig Hart beeld. We lopen er even rond.

Op het strand van Castrocucco vinden we een gigantische parking aan zee, maar een strandwandeling trekt nu niet: het giet! Even later zijn we in de provincie Calabrië.

We doen diverse pogingen om bij zee in Praia a Mare te komen. Dat wordt verhinderd door de spoorlijn met te lage tunnels. Uiteindelijk geven we het maar op en lunchen op een parking aan het spoor en bij zo te zien een opgang naar een “sanctuario”. Via de grote weg door naar een breed zwart strand net voorbij het eiland Dino. Hier zou camperservice moeten zijn, maar we vinden hem niet. De toilet moet namelijk nodig geleegd worden en we hebben water nodig. Een keimooie plek, maar nu in de stromende regen is het een grote modderboel, dus we wagen ons het terrein niet op. We vinden in Scalea tussen vele gesloten “Sosta Camper” plaatsen er toch een met de poort wagenwijd open. Er is niemand te vinden. Dan maar zonder toestemming de wc lozen en water tanken. Gelukkig is het inmiddels droog geworden en zien we een voorzichtig zonnetje. We rijden nog wat stadjes door en vinden uiteindelijk in Cittadella del Capo een parking aan een doodlopend straatje aan zee. Dit is een prima plek. Na een kop thee kuieren we eerst de “boulevard” zuidwaarts af, wat maar enkele honderden meters is. We worden aangesproken door 2 heren, Rafael en Dario, die we kort daarvoor al “buona sera” gewenst hadden. Een van hen spreekt wat Engels en we kletsen een tijdje over onze reis, voetbal (Cruyff, Van Basten…)en de mooie streek hier. Intussen zien we op zee de zon ondergaan achter een zware stortbui, maar die blijft ver weg zo te zien. De komende 2 dagen hebben we weer zon, weet Rafael, tenslotte.

We maken nog een rondje door het dorp boven en dan is het alweer donker.

16 gennaio 2014 Naar Nocera Terinese

De ochtend begint erg rustig en met volop zon. Om 10.00 uur starten we na een wat uitgebreidere poetsbeurt onder een strakblauwe lucht. We doen boodschappen bij de LIDL in Cetraro. We rijden naar Paola, waar we even pauzeren. Dan de S18 weer op. Om 13.00 kijken we even bij een aardige camperstop in Corica, die echter gesloten is. Iets verder komen we bij Catanzaro. We zoeken een mooi plekje aan zee aan de “boulevard” van Marina di Nocera Terinese. We lunchen er eerst. We zien aan de horizon een vulkaaneiland. We kijken op de kaart… dat moet de Stromboli zijn, die ligt ruwweg 77 km van hier. Daar we de laatste dagen opmerkelijk weinig de vuilwatertank hebben hoeven te lozen, controleren we deze even. Dan blijkt dat de afvoerpijp van het aanrecht los is geschoten: Water dat in het gootsteentje komt, ligt à la seconde op straat! De camper wordt op de blokken gezet en Nart lijmt het pijpje aan de bijbehorende knie en alles is weer picobello in orde. Ik doe even een handwasje en daarna is het tijd voor een strandwandeling. Eerst de ene kant op door het wat grijzige zand en daarna de andere kant via de boulevard, die onder centimeters dik zand is verscholen. Van het laatste deel van de promonade is de ondergrond door de zee weggespoeld en ingestort. We lopen nog even het dorp aan de andere kant van de S18 in, maar daar is nu absoluut niets te doen. Alles is dicht. Tegen de tijd dat de zon de horizon opzoekt, is de Stromboli een stuk duidelijker te zien en ook enkele van de Liparische eilanden. Het geeft erg mooie plaatjes.

17 januari 2014 Naar Vibo Valentia Marina via Gizzeria (Lido)

Vandaag gaan we eerst een stukje het binnenland in. Al gauw gaat het steil de berg op. Het is een smalle weg vol haarspeldbochten. De panorama’s zijn helemaal te gek! Al gauw zitten we boven de 500 meter. Hele velden vol met gele bloemen (oxalis) zien we hier. In Castiglione Maritimo rijden we ons vast. Dat wil zeggen :de weg houdt hier op. We draaien waar het kan en gaan terug. Iemand, die een klein beetje Engels spreekt, helpt ons weer op weg: Back until “Stop” on the road, right to Falerna, at “Stop” again right to Gizzeria. De weg blijft nog steeds stijgen….maar we komen in Gizzeria. We parkeren net buiten het dorp op een parking en kuieren onder belangstelling van de plaatselijke bevolking dwars door het pittoreske dorp. Om hier te wonen moet je wel topfit blijven, anders kom je nergens. Vooral de vele zij(trappen)straten zijn gruwelijk steil. Halverwege het dorp, ontdekken we een bronzen standbeeld van Padre Pio, die zo blijkt het maar weer eens, een zeer populaire heilige is in Italië. Als we de hoofdstraat heen en terug gelopen hebben, rijden we er door. Het is even passen en meten, want natuurlijk staan er auto’s geparkeerd op plaatsen waar het eigenlijk niet mag. Een drie kwartier later zijn we weer beneden aan zee bij Gizzeria Lido. Er staat op de parking een Duitse camper en nadat we hebben gegeten maken we een wandelingetje langs het strand. Ook hier heeft de zee een flink stuk van de kust opgevreten: hele stukken van de boulevard zijn weggeveegd. Grote rotsblokken zijn nu een provisorische bescherming tegen verder verval. Sommige barretjes staan dan al op de rand van de “afgrond”. Na deze korte wandeling lopen we bij de buren aan en krijgen van deze ervaren Italië- èn Siciliëgangers een aantal tips. Zij komt met enkele boekjes over Calabrië aan, die we in kunnen kijken. Dan gaan we weer verder. Het gaat om het vliegveld van Lamezia Terme heen door volkomen vlak tuinbouwgebied. Vervolgens nemen we de kustweg naar Pizzo, een interessante oude stad. Maar een parkeerplaats vinden we er niet. Dus gaat het verder naar Vibo Valentia Marina, waar aan de haven een perfecte overnachtingplaats is. Een Nederlander spreekt ons aan als we er rond kijken. Hij vertelt hoe hij hier verzeild is geraakt en sinds 5 jaar hier woont. Wat later wandelen we een rondje langs de haven en een stukje door het stadje. Bij de havenmeester van Marina Carmelo krijgen we, na identificatie, gratis de code voor de WIFI. ’s Avonds kunnen we dus onze mails lezen en de verhalen en foto’s op reismee zetten. Op mijn bankafschrift zou nu een nieuwe inlogcode moeten staan om de telefoon op te waarderen, maar die is er niet!!

18 januari 2014…….. 27 kilometer verder via Briatico naar Tropea

We vertrekken tegen elven nadat we nog even met Niels en Myrthe hebben geskypt, wat niet zonder horten of stten verliep. In Vibo Valentia zien we een Conad waar we meteen maar even de weekendboodschappen doen. Als we bij het haventje van Briatico zijn gaan we eerst een flinke strandwandeling maken. De zon schijnt en de temperatuur loopt op tot boven de 20 graden. Er zitten veel meeuwen op het strand en we komen weides vol met gele Oxalis tegen. Ik pluk een bosje voor in de camper. Na de lunch rijden we door naar het 16 km verderop gelegen Tropea. Volgens onze Capitool gids een van de meest pittoreske plaatsjes aan de Thyrrheense kust van Calabrië. Het oude gedeelte van het stadje ligt op een klif tegenover een rots die vroeger een eiland was en boven op die rots staat een voormalige Benedictijner kapel: Santa Maria del Isola. Ook zijn er tal van andere interessante gebouwen te bewonderen. We vinden een perfect rustig overnachtingsplekje aan de haven. We bekijken eerst de haven en omgeving en gaan tegen de schemering nog even naar het centrum…een heleboel trappen op! Het ziet er inderdaad mooi oud uit; morgen maar eens goed bekijken. Het centrale plein is druk met spelende kinderen, pubers met telefoontjes en keuvelende ouders. Er zijn veel restaurantjes en barretjes open. Een gedeelte van het oude centrum is verkeersvrij.

Van Pompeji naar Palinuro

Vrijdag 10 januari 2014

Dagwandeling door de ruïnes van Pompeji.

In 79 n. Chr. toen de Vesuvius uitbarstte werd deze stad onder een 6m dikke lava en as laag bedolven. Zo’n 2000 mensen kwamen hierbij om het leven. In de 16^e eeuw pas werd deze stad herontdekt en de eerste opgravingen begonnen in 1748. In sommige huizen zijn schilderingen en beelden bewaard gebleven. Nog steeds is men bezig om gedeelten van deze stad bloot te leggen. Er is vreselijk veel te zien in deze uit vulkaanas uitgegraven stad. Straten en pleinen, badhuizen en arena’s, grote villa’s van de rijken en kleine huisjes van het andere volk. Wat een café is geweest en wat een bakkerij. Veel van onze kennis over het dagelijks leven van de Romeinen stamt uit Pompeji. De Vesuvius bleef vandaag door de bewolking voor ons onzichtbaar. Behalve wat groepjes Chinezen, Russen en Spanjaarden is het er erg rustig. Iedereen loopt met hetzelfde plattegrondje rond. Dat heb je wel nodig om te kijken waar je blijft.

We hadden 24 uur internet gekocht, maar als we ’s avonds even willen skypen met het thuisfront blijkt dat niet te lukken. Jammer.

Zaterdag 11 januari 2014 Pompeji naar Agripoli.

Om 11.00 vertrekken we van de camping na douchen, poetsen en water aanvullen. Voor de boodschappen nog even bij Carrefour langs en we kunnen verder.

Nou dat lukt niet niet zo vlot want het is erg druk op deze zaterdag. Een stadje verder staan we in een file achter wat later een begrafenisstoet blijkt te zijn. Een fruitverkoper gebruikt de opstopping om zijn kistjes mandarijnen en sinaasappels à €3 te verkopen.

Een eindje voor Salerno hebben we hoge bergen om ons heen. Ons plan om de prachtig mooie Amalfikust langs te rijden hebben we moeten laten varen: er mogen geen campers over deze weg! Pal boven de drukke haven van Salerno houden we lunchpauze. Een schitterend uitzicht over de hele stad! Wat verder komen we weer aan zee. Links van de weg kleine boerderijtjes of volkstuinen, rechts naaldbos tegen de zee. Weggetjes naar zee zijn meestal privé en dus afgesloten. Tegen drieën komen we in Paestum om daar de Griekse tempels te bekijken.

De stad heeft 3 grote Dorische tempels uit de 5e en 6e eeuw voor Chr. Ze zijn goed te zien vanaf de weg die er langs loopt. Om 4 uur is het tijd om een plekje voor de nacht te zoeken. We rijden naar Agripoli, 7 kilometer verder op. Daar is overal betaald parkeren en zijn de plaatsen erg klein. We volgen de bordjes “Porto”(haven) en komen aan een ruime parking vlak bij het strand. In de winter gratis en het is er lekker rustig.

Zondag 12 januari 2014 Agropoli (Trentova) en door naar Santa Maria di Castellabate

Vrij rustig bleef het vannacht, op een paar auto’s na die (naar ik denk) een “vrij-plekje” hier hebben. We zagen gisteren al een infobord met een aantal wandelingen die hier langs de kust te maken zijn. Een kolfje naar onze hand natuurlijk. Wandelschoenen aan en we gaan een gedeelte van de lange afstandswandeling maken: roodwit gemarkeerd. Al gauw klimt het pad omhoog en blijft eigenlijk de rest van de tijd zo’n 75 – 100 meter boven de zee langs de ongeveer 200 meterhoge berghelling gaan. Aan beide zijden van het pad struikgewas waarin de vogeltjes in en uit vliegen, we herkennen o.a de zwarte roodstaart.. Minder leuk is dat er grote plassen in het begin van het pad liggen met als ondergrond vette klei…..het is dus glibberen en in no time zitten onze wandelschoenen en broekspijpen onder een dikke laag modder. …..en ik had nog wel voordat we vertrokken twee paar broekspijpbeschermers bij de ANWB gekocht voor dit soort wandelingen…teruggaan is geen optie. Het is een prachtwandeling met regelmatig zicht over de kust naar noord en zuid…Er hangt (al een paar dagen) een soort nevel op zee, hoewel we zelf toch af en toe de zon zien. Als we in een dalletje een klein stroompje willen oversteken, zien we een grote koe die ons de weg verspert. We hadden al een tijdje geklingel van bellen gehoord en aangenomen dat het geiten waren op de helling. Ik ben niet zo’n fan van koeien en Nart meent te zien dat het een stier is. We lopen een eindje terug om af te wachten of ie wil vertrekken. Er komt een man aanwandelen die ons gerust stelt en zegt dat hier alleen koeien lopen. We lopen een eindje met hem op. Hij heet Vincenzo , komt oorspronkelijk uit deze streek en woont en werkt nu in Milaan. We kletsen onder het wandelen over van alles en nog wat. Hij laat ons een grote olijfboom zien waar het ’s zomers krioelt van de cicaden. Hij heeft laarzen aan en banjert dwars door de modder terwijl wij onze wandelschoenen proberen te sparen. Bij een poeltje wil hij gaan kijken of er kikkers zijn, maar die zien en horen we niet. We wilden eigenlijk via een weg onderlangs terug, maar dat raadt hij ons af…je moet de hele weg van kei naar kei springen! Iets verder op nemen we afscheid. Het was leuk om kennis met hem te maken; we maken nog een foto en wisselen mailadressen uit en wandelen dezelfde route weer terug. Uiteraard moeten we weer door dezelfde kleipoelen manoeuvreren. Al met al een wandeling van 3 uur als we weer bij de camper terug zijn. Daar gaan we eerst lunchen en dan onze schoenen zo veel mogelijk af krabben. We kijken op de kaart en besluiten nog een paar kilometer verderop een plekje te zoeken. De route gaat dwars over de berg via een smalle weg en we komen in Santa Maria di Castellabate ( alleen de naam al belooft wat). Aan het strand zelf is het verboden voor campers maar een 100 meter er vandaan is een prima parkeerplek. We gaan natuurlijk even een rondje langs zee maken. Het is een vriendelijk en rustig stadje. Er liggen wat vissersbootjes op het strand, er is een oud kasteeltje en een haventje. Via de bovenstad, waar een autovrije winkelstraat is, lopen we weer terug. Een prettige plek om de nacht door te brengen in ieder geval, ook al zijn we enige camper op de parking.

Maandag 13 januari 2014 Via een omweg naar Palinuro.

De watervoorziening werkt nog niet naar behoren. Het pompje blijft af en toe weigeren. Gisteravond heeft Nart het terugslagklepje er tussen uit gehaald en schoongemaakt. Eerst lijkt het euvel verholpen maar wat later doet hetzelfde probleem zich toch weer voor. Zou de druk van een 0,5 bar i.p.v. de oorspronkelijke 1,5 bar de oorzaak zijn? Vandaag was er nog een andere tegenslag: de kustweg blijkt voor een groot gedeelte afgesloten te zijn vanwege de vele regen van de afgelopen dagen. Wij hebben daar niks van gemerkt…Als we tanken vragen we even hoever de weg is afgesloten en de pompbediende weet het precies te vertellen. We moeten terug naar Agripoli en daar de grote weg naar het zuiden nemen. We missen dan wat mooie stadjes, maar de rit door de bergen en de smalle kloof weer richting zee maakt veel goed. We zijn ineens bijna 100 km verder zuidwaarts In Palinuro zoeken we de in de Acsi-gids vermelde camperplaats maar het coördinaat klopt niet. We rijden door naar de haven; daar is vaak kans op een mooi plekje, buiten het seizoen. Inderdaad. We rijden zover door als we kunnen en parkeren vlak voor de aanlegplaats van de vissersboten. Normaal( in de zomer) betaald parkeren maar nu vrij. We lopen nog een eindje terug langs de route en gaan via het strandje weer terug. Als ik wil kijken hoeveel beltegoed ik nog heb, blijkt die functie niet meer te werken….KPN….grrrr….Dan maar meteen opwaarderen via de Rabofoon…ook dat is veranderd. Ik moet eerst 1 cent overmaken en krijg dan een nieuwe code op mijn bankafschrift om op te waarderen en dat duurt dan ook nog eens 5 werkdagen!! Hopelijk hebben we tegen die tijd weer ergens internet….alleen zo kan ik mijn bankafschrift bekijken…wat een gedoe!

Kou op je dak...

Vreselijke kou op je dak.

Vandaag bezochten we Pompeï…… het was een wandeling in een, door natuurgeweld verwoeste stad, in mineursfeer. Niet alleen omdat de zon het liet afweten of omdat je je zo moeilijk een voorstelling kunt maken van het natuurgeweld dat zich hier bijna 2000 jaar geleden heeft afgespeeld, maar meer door het bericht dat wij gisteravond van Nart’s nichtje Marianne binnen kregen.

Een belangrijk onderdeel van in de winter weggaan uit Nederland is de kou ontvluchten. Nart heeft al helemaal niets met winter en blokkeert daarmee misschien wel Tineke’s lol in wintersport. Dat we tegelijkertijd een flink bedrag in stook- en elektriciteitskosten sparen is mooi meegenomen.

Maar er zijn bepaalde types kou, ijselijke kou, die kan je niet vermijden, hoe ver je er ook vandaan bent. Marianne’s vriend Torwald, is het begin van het nieuwe jaar, tijdens een feestje, zonder enkele aanleiding zo in elkaar is geslagen dat voor zijn leven gevreesd werd. Daar is in het Nederlands een volkomen belachelijk begrip voor: Zinloos geweld. Alsof er zinvol geweld zou bestaan.

Het levensgevaar schijnt geweken te zijn, maar het is nog de vraag of alles met hem goed zal komen. We bibberen ondanks de 20 graden hier.

Naar Pompeï

Om 9.15 uur vertrekken we . We rijden terug naar de Mc Donalds, want het wordt nu toch wel de hoogste tijd om foto’s en verhaal op Reismee te zetten. Hiet moet gratis wifi zijn. Ik kom echter niet door de registratie heen: dit kan alleen met een Engelse, Italiaanse, Duitse, Franse of Spaanse mobiel. Registratie via de creditkaart lukt niet. Dan maar verder… Bij de vissershaven van Terracina zien we een stuk of 5 campers staan. We parkeren er en vragen aan een groepje Italiaanse collega’s of zij een internetwinkel weten... “Nee”. Een toeristenkantoor dan. Een van hen legt het uit. We gaan op pad met de laptop. De internetwinkel (morgen wel open om 10.00 uur) en het Info-kantoor zijn beide dicht. Het stadje ziet er vriendelijk uit. Zullen we dan maar nog een nachtje hier blijven? We lopen wat winkelstraten door en op een groot plein voor de Duomo, kijkt Nart de iPaq naar de wifi-verbindingen. Hé hier is goede ontvangst! Meteen maar even de foto’s van het 2^e verhaal op Reismee zetten. Dat gaat vlot, dus dan ook maar 3^e verhaal en foto’s. Dan lezen en beantwoorden we de e-mails, “facebooken” even en lezen leuke reacties op Reismee. Het weer vandaag is opnieuw schitterend, zodat buiten zitten goed te doen is. De jeugd van Terracina is naast ons heftig aan het tafelvoetballen. Een man stelt ons zijn Jerry voor. Deze grasparkiet haalt op commando een lottobriefje (met winnende code?) uit een bakje. Nart mag zijn eigen naam raden: Tom uiteraard, hij is tevreden met zijn €1,00. Ook wil er nog een verkoper wat nieuwe sokken aan ons kwijt, maar die hebben we nu niet nodig. Tegen enen lopen we naar de haven terug om wat te eten. Dan maken we een rondje om de haveningang met hoog boven ons de Tempio de Giove Anxur. Het is een groot Romeins complex, dat er nog heel goed uitziet. Men zal daar boven beslist een goed zicht hebben op de verre omgeving. Ik heb wat buurt met de Duitse camperburen. Ze wijzen ons een lavenderia aan de Via Olivetti, die om half vijf open gaat. We hebben inmiddels een flinke bult vuile was. Via het wifi-pleintje, Piazza Garibaldi, waar ik ook het 4^e (Rome) verhaal + foto’s toevoeg aan Reismee , lopen we met twee tassen wasgoed naar het opgegeven adres. Om 18 uur kunnen we de was droog weer komen ophalen! Voor een tientje klaar! Als we langs zee af terug lopen, zien we achter ons de hoge Capo Circeo in het prachtige licht van de net ondergaande zon.

Woensdag 8 januari 2014 Van Terracina – Bacoloi

’s Morgens gaan we na het ontbijt eerst bij de groenteboer langs om de voorraad aan te vullen. Tegen tien rijden we weg uit Terracina en komen al snel in een landschap dat een vreemde mix is van ruigtes, velden, akkers, tuinbouw en kleine industriële bedrijfjes.

Eerst gaat het door Sperlonga en dan langs Gaeta (dat boven op een klif ligt) in de richting van Napels, maar zo veel mogelijk de kust volgend. Als we Scauri voorbij zijn verlaten we de provincie Lazio en komen in Campania. In Marina Minturno passeren we een lang aquaduct. Verderop zien we veel tuinbouw in plastic kassen en wijngaarden. Het valt op dat er overal langs de kant van de weg veel rotzooi ligt. Even later doen we enkele boodschappen bij onze allereerste “MD”-supermarkt ooit. De buffelmozzarella wordt hier langs de weg aan alle kanten aangeprezen op grote borden en we zien kuddes buffels in de weilanden. Veel Afrikanen zien we ook, de mannen in de vorm van autoruitenwassers of zakdoekjesverkopers bij de stoplichten. De vrouwen verkopen zichzelf langs deze route op de hoogste hakken en met de diepste decolleté‘s; het zijn er veel! Aan het strand net voorbij Pineta Mare pauzeren we voor de lunch op een muurtje. De hotelcomplexen hier zien er onderkomen tot onbewoonbaar uit. Om half drie komen we dan in een buitenwijk van Bacoli (Fusaro/Baia) aan bij La Sibilla, een wijnboer die we in de Fattore Amico gids hebben gevonden. Het hek wordt voor ons open gedaan en we kunnen blijven. De zoon spreekt wat Engels en legt ons uit hoe we naar de haven en het strand komen. We moeten de berg over en via trappen naar beneden. Deze komt uit bij oude opgravingen. Dit archeologische complex is gesloten nu (in de winter?). We bekijken de haven, de Tempio di Venere en lopen zuidwaarts bergop naar het grote Castello di Baia. Opmerkelijk is het kunstgras-voetbalveld daar. Wij besluiten onze wandeling richting Bacoli voort te zetten. Op deze kronkelige weg zonder trottoir, steken we geregeld over om beter in het zicht te zijn van de vele passerende automobilisten. Lux is Bacoli zeker niet, maar wel sfeerrijk met al die aparte woningen, gebouwen en uitzichten over zee en stad. Na een beetje zoeken komen we op het weggetje dat binnendoor terug naar la Sibilla gaat. Al met al waren het heel wat hellinkjes op deze twee uur durende wandeling. Natuurlijk eten we ’s avonds… Mozzarella! Het ligt hier in kiloverpakkingen bij de supermarkt..

Donderdag 9 januari 2014 Via Pozzuoli , Napels en de Vesuvius naar Pompei

Na een hartelijk afscheid van de wijnboer z’n zoon gaan we eerst naar Pozzuoli, 6 kilometer verder op. Nadat we vlot een parkeerplaats hebben aan de haven, bekijken we daar de Tempel van Serapide. Die staat met z’n voeten in het water en heeft een speciale geschiedenis. Via een doolhof van straatjes komen we op weg naar Napels. Omdat we, eigenwijs als we zijn, niet over tolwegen willen rijden stuurt onze navigator ons heel het centrum van Napels door: 10 keer zo erg als Rome, vooral wat betreft de brutaliteit van het verkeer. Automobilisten storen zich niet aan stopborden, voorrangswegen, parkeer/ inhaalverboden of andere regels. Wie een gaatje ziet zet zijn voertuig ervoor! De straten zijn allerbelabberst..alsof je over een zandweg rijdt vol gaten, hobbels en kuilen. Het asfalt moet hier nog uitgevonden worden…Uiteindelijk komen we op de weg naar boven richting de Vesuvius. We rijden zo ver als we kunnen door, over een nu wel goede, kronkelige weg vol haarspeldbochten. Tot aan de parkeerplaats op ongeveer 1000 meter hoogte. Het ligt er echter wel langs de kant vol met afval. Niet echt een visitekaartje van Italië dus. De laatst 200 meter moeten we te voet tot aan de kraterrand. Inmiddels zitten we boven het wolkendek, in de zon, maar geen zicht op de omgeving beneden. Een heel aparte sfeer. Er zijn niet veel bezoekers. We kopen de entreekaartjes á 10 euro per stuk en klimmen naar boven. Er staan op de verschillende punten kiosken met souvenirs. Bij de eerste is ook een gidsenpost. Een van hen vertelt ons uitgebreid over de diverse uitbarstingen en de verwoesting van de steden in de omtrek. Er komt op verschillende plaatsen stoom uit de rotsen.(Fumaroles worden die genoemd). De krater heeft een doorsnede van zo’n 500 meter en is 230 meter diep. Als je erom heen loopt is de afstand 1500 meter. Dat hadden wij willen doen, maar helaas is de halve kraterrand afgesloten gebied en moeten we weer de zelfde route terug. Ons laatste doel vandaag is Pompei. We vinden een camping vlak naast de ingang van de ruines. Daar gaan we morgen rond kijken.