Vreselijke kou op je dak.

Vandaag bezochten we Pompeï…… het was een wandeling in een, door natuurgeweld verwoeste stad, in mineursfeer. Niet alleen omdat de zon het liet afweten of omdat je je zo moeilijk een voorstelling kunt maken van het natuurgeweld dat zich hier bijna 2000 jaar geleden heeft afgespeeld, maar meer door het bericht dat wij gisteravond van Nart’s nichtje Marianne binnen kregen.

Een belangrijk onderdeel van in de winter weggaan uit Nederland is de kou ontvluchten. Nart heeft al helemaal niets met winter en blokkeert daarmee misschien wel Tineke’s lol in wintersport. Dat we tegelijkertijd een flink bedrag in stook- en elektriciteitskosten sparen is mooi meegenomen.

Maar er zijn bepaalde types kou, ijselijke kou, die kan je niet vermijden, hoe ver je er ook vandaan bent. Marianne’s vriend Torwald, is het begin van het nieuwe jaar, tijdens een feestje, zonder enkele aanleiding zo in elkaar is geslagen dat voor zijn leven gevreesd werd. Daar is in het Nederlands een volkomen belachelijk begrip voor: Zinloos geweld. Alsof er zinvol geweld zou bestaan.

Het levensgevaar schijnt geweken te zijn, maar het is nog de vraag of alles met hem goed zal komen. We bibberen ondanks de 20 graden hier.