Zondag 19 januari 2014….Tropea en ons mam is vandaag 91 jaar geworden!

Voordat we vandaag op pad gaan om Tropea te bekijken bellen we ons mam op om haar te feliciteren met haar 91ste verjaardag. We staan op het punt om te gaan als we worden aangesproken in het Nederlands: Goeiemorgen!! Josje en Niels uit Zeeland staan op een parking iets verder op en hebben van een local gehoord dat bij de haven nog een Nederlander staat. Ze gingen toch hun hondjes uitlaten dus kwamen ze even langs. De eerste Nederlandse camperaars die we tegenkomen!We kletsen een tijdje. Ze zijn al een dik jaar met hun camper door Europa aan het reizen en via Kroatië en Griekenland nu in Zuid Italië aangekomen (via de boot Patras – Brindisie) en net als wij op weg naar Sicilië. We nemen afscheid met tot ziens en we beginnen aan onze wandeling onderlangs de hoge rotsen om de kapel van Santa Maria dell’Isole te bekijken. Het is een schitterend bouwwerk boven op de rotsen. We klimmen naar boven maar halverwege komen we bij een gesloten hek. We kunnen er niet in! Jammer…gesloten op zondag nog wel….We vervolgen onze route onderlangs en komen langs een heleboel (gesloten) campings. Het witte zandstrand en de blauwe zee zien er geweldig mooi uit! Even verder zien we de grote camper (een omgebouwde Mercedes vrachtwagen) van Josje en Niels. We gaan even kijken….en blijven ook nog thee drinken. We hebben erg veel ervaringen uit te wisselen. Ze hebben hun huis verkocht, sabbatical opgenomen en zijn aan het reizen gegaan. De poes is mee (er zit een kattenluikje in de deur) en ze zijn van huis vertrokken met een hondje. In Albanië hebben ze een straathondje uit een vuilnisbak gevist en uiteindelijk maar mee genomen. Tegen enen stappen we op, eigenlijk nog lang niet uitgepraat, misschien zien we elkaar nog ergens onderweg? We eten in de camper onze lunch en gaan dan het oude centrum boven op de rotsen bekijken. Het is er bijna uitgestorven. Het is een middeleeuws stadje met oude straatjes en gebouwen. Jammer genoeg is de Duomo gesloten; hij staat gedeeltelijk in de steigers. We lopen kriskras en komen een piepklein winkeltje tegen waar originele producten uit Tropea worden verkocht : allerlei pesto’s, o.a. van salami, rode uienmarmelade, ingemaakte knoflooklekkernijen, worsten, kazen en veel wijnen en likeuren. Uiteindelijk nemen we een potje rode uienmarmelade mee….we zijn benieuwd. Eten met brood en kaas is het advies. In een van de straatjes stopt een auto naast ons: Sprechen Sie Deutsch? Een vrolijke man geeft ons een visitekaartje en vraagt hoelang we blijven. Ja 1 dag of zo. O, jammer anders konden we bij hem Italiaanse lessen nemen, dan spreken we het binnen een week. Gratis lessen, alleen een kleine bijdrage voor zijn atelier is welkom….. Maar ja we gaan morgen weer verder helaas voor hem. Zo kuieren we het stadje door en zijn tegen half 5 terug aan de haven. We willen vandaag een pizza gaan eten; we zagen heel veel pizzeria’s , maar ja, er moet er ook eentje open zijn. De uienmarmelade smaakt uitstekend…heel apart!

Maandag 20 januari 2014. Tropea - Cabo Vaticano - Francica.

Gisteravond hebben we heerlijk een pizza gegeten op het gezellige pleintje van Tropea, gewoon buiten op een terrasje. Als het donker is heeft zo’n stadje toch een andere sfeer dan overdag.

Om 10.00 uur zijn we vandaag weg uit Tropea en op weg naar Cabo Vaticano. Het is de uitstekende punt van de laars voordat je de “teen” in rijdt. Onderweg doen we enkele boodschappen bij de Conad in Ricadi. We komen door San Nicolo en Ricadi en passeren de 3000 kilometergrens op de teller! Het wemelt hier van de uienvelden, een specialiteit van deze streek. We zetten de camper aan de weg en lopen de laatste 500 m door de stormwind naar de “Belvedere” ,het meest westelijke puntje van het schiereiland. We hebben zicht op de vuurtoren en de zuidpunt van Calabrië. Wat later rijden we via kleine bergdorpen en de SS18 naar Francica, waar we willen overnachten bij een Fattore Amico plaats. De laatste kilometers naar Francica gaan door een laan van dikke olijfbomen. Bij het gesloten hek van het bewuste adres staat een vrachtwagenchauffeur wanhopig contact te zoeken met iemand binnen. Zelfs telefoneren haalt zo te zien niets uit. We staan net op het punt maar door te rijden als een oudere dame ons binnenlaat. Even later,na het afleveren van zijn lading, scheurt de chauffeur weer het terrein af, waarbij hij bijna een van de 5 hondjes plat rijdt. De signora schreeuwt hem boos achterna! Wij zijn de enige campergasten en krijgen na even wachten een hele sleutelbos mee met de instructie hoe de elektrische poort te bedienen.

Wij kunnen de wc lozen in een zeer diepe put en vinden snel een mooi plekje in de zon in één van de heel net aangelegde plaatsen voor campers. Al snel staan er nog 2 leveranciers aan de poort, maar de dame is al weer verdwenen. Wij laten ze niet binnen als er niemand op het terrein is. In de middag maken we een rondje door het ruwweg 500 m terug gelegen Francica. Veel is er echter niet te zien. Het is aan de reactie van de mensen hier eerder zo, dat wij vandaag de bezienswaardigheid zijn! Aardig wat gebouwen staan er vervallen bij. Toch zitten daar exemplaren bij, die oorspronkelijk chique zijn geweest. Op de terugweg komt onze gastvrouw met een jongere vrouw toeterend en zwaaiend voorbij. Zo hebben wij het rijk weer alleen op het olijfolielandgoed. Wel een wat vreemde situatie eigenlijk.

Dinsdag 21 januari 2014 Van Francica via Palmi en Reggio di Calabria naar ergens boven op een berg op meer dan 1000 m. (in de buurt van Cardeto)

Als we de sleutel inleveren bij de oude dame die op het landgoed woont, zegt ze dat we 13 Euro moeten betalen, omdat we de toilet hebben geleegd! Normaal gesproken is een overnachting bij Fattore Amico gratis en als er service is moet je er voor betalen…maar 13 euro is wel erg veel!!! ( 2 a 3 euro is een normale prijs) Overal langs de wegen bij de dorpen liggen grote bulten huisvuil rondom de containers. In Rosarno zien we opmerkelijk veel fietsende Afrikanen. Mogelijk werken er veel in de tuinbouw. Er zijn hier veel citrusplantages en olijfgaarden. We komen weer aan zee en zoeken de camperplaats vlak bij Palmi op. De laatste 2 dagen hapert het nieuw gekochte pompje en uiteindelijk geeft het helemaal de geest… Daar moeten we iets aan doen want als er geen water uit de kraan komt is dat erg lastig. Bij de eigenaar van de camperplaats in Palmi vragen we of hij een adres heeft van een camperbedrijf. Ja in Reggio d.C. We leggen uit wat het probleem is en hij gaat meteen bellen. Na wat heen en weer gepraat besluiten we dat het toch het beste is om er zelf heen te rijden. We bedanken hem voor de moeite en gaan op weg. Iets verder op gaan we eerst op een parking aan de boulevard wat eten…De golven slaan woest op het strand en het waait stevig. Wat later nemen we de toeristische route via Bagnara en Scilla, twee stadjes die compleet tegen de berg omhoog kruipen en wij dus ook… omlaag… omhoog… omlaag…. enz. Vlak bij Reggio nemen we de A3 die hier geel tolweg blijkt te zijn. Met het juiste adres in de navigator komen we tegen vieren bij het camperbedrijf. We worden langer mee. In de buurt zijn geen camperplaatsen, het is helemaal stedelijk gebied dus kiezen we een adres uit de Fattore Amico uit, zo’n 20 km landinwaarts. Het zou een manege/ agrarische productenverkooppunt moeten zijn. We klimmen omhoog en bij het dorp waar het in de buurt zou moeten zijn geeft onze Mio nog 10 km te gaan aan. Hé zou dat wel kloppen?? We controleren het coördinaat… , de straatnaam kent ie niet. Dan toch maar door…we komen steeds hoger en in onbewoond gebied, maar de uitzichten zijn grandioos. De weg wordt smaller, slechter en hier en daar liggen stukken rots op de weg. Het schemert al en 3 km voor het eindpunt parkeren we op een vlak stuk en overleggen. Het coördinaat klopt zeker weten niet…en om terug te gaan is het te laat; we gaan niet over deze onverlichte kronkelweggetjes weer naar beneden. Dus blijven we hier de nieuwe dag afwachten. We zitten inmiddels op een hoogte van boven de 1000 meter en het uitzicht is adembenemend. Sicilië aan de overkant, de straat van Messina en ver beneden ons Reggio di Calabria en al die lichtjes…schitterend. Waarschijnlijk kunnen we morgenvroeg nog meer van het uitzicht genieten en zelfs de Etna zien! En…morgen gaan we de oversteek maken.

Woensdag 22 januari 2014 De oversteek naar Sicilia…..overnachting in Milazzo.

Als we wakker worden zitten we compleet in de wolken, maar na het ontbijt is de lucht open getrokken en hebben we weer zicht. De Etna is duidelijk te zien met de besneeuwde top. We zetten de strategie voor vandaag uit met als einddoel Milazzo, an de noordkant van Sicilië. We willen het eiland tegen de klok in rondrijden; zodoende heeft de fotograaf altijd zicht op de zee. In Villa San Giovanni moeten we de boot op. We betalen voor de retourticket €98,- en kunnen tot half april blijven als we willen. Precies een maand nadat we uit Nederland zijn vertrokken komen we op Sicilië aan…. Het is bijzonder rustig op de verboot; hij vertrekt halfvol. Binnen een half uurtje zijn we aan de overkant in Messina. Daar is het nogal chaotisch, maar onze Mio stuurt ons prima richting de snelweg/tolweg richting Palermo. We moeten water innemen en lozen en dat kan bij een tankstation aan de A20. Net na Villafranca verlaten we die weg weer, betalen €1,20 en rijden verder over S113, die vlak langs de kust loopt. Tot aan Milazzo rijgen de stadjes zich aan elkaar. Pal aan het strand eten we ons middageten; het waait net te fris om buiten te zitten maar het zonnetje is weer perfect! We doen wat boodschappen bij een grote Sparwinkel en rijden dan de lange kaap op om bij de vuurtoren een mooie wandeling te maken die via een lange trap helemaal naar zeeniveau gaat. Vanaf een plateau is er naar het noorden toe zicht op de Eolische eilanden voor de kust, inclusief Stromboli en in zuidelijke richting is de Etna te zien. De hellingen van de kaap staan vol met cactussen, olijfbomen en allerlei andere planten. We zoeken een tijdje naar een cache daar beneden maar kunnen hem niet vinden tussen de vele rotsbrokken. Maakt niet uit, het was een prachtige wandeling naar dit punt. Op de parking is het rustig; er zijn een paar restaurantjes maar die zijn nu dicht. Er is zicht op een flink stuk van de kust in de richting waar we heen gaan. Een prima plek voor een overnachting .