Om 9.15 uur vertrekken we . We rijden terug naar de Mc Donalds, want het wordt nu toch wel de hoogste tijd om foto’s en verhaal op Reismee te zetten. Hiet moet gratis wifi zijn. Ik kom echter niet door de registratie heen: dit kan alleen met een Engelse, Italiaanse, Duitse, Franse of Spaanse mobiel. Registratie via de creditkaart lukt niet. Dan maar verder… Bij de vissershaven van Terracina zien we een stuk of 5 campers staan. We parkeren er en vragen aan een groepje Italiaanse collega’s of zij een internetwinkel weten... “Nee”. Een toeristenkantoor dan. Een van hen legt het uit. We gaan op pad met de laptop. De internetwinkel (morgen wel open om 10.00 uur) en het Info-kantoor zijn beide dicht. Het stadje ziet er vriendelijk uit. Zullen we dan maar nog een nachtje hier blijven? We lopen wat winkelstraten door en op een groot plein voor de Duomo, kijkt Nart de iPaq naar de wifi-verbindingen. Hé hier is goede ontvangst! Meteen maar even de foto’s van het 2^e verhaal op Reismee zetten. Dat gaat vlot, dus dan ook maar 3^e verhaal en foto’s. Dan lezen en beantwoorden we de e-mails, “facebooken” even en lezen leuke reacties op Reismee. Het weer vandaag is opnieuw schitterend, zodat buiten zitten goed te doen is. De jeugd van Terracina is naast ons heftig aan het tafelvoetballen. Een man stelt ons zijn Jerry voor. Deze grasparkiet haalt op commando een lottobriefje (met winnende code?) uit een bakje. Nart mag zijn eigen naam raden: Tom uiteraard, hij is tevreden met zijn €1,00. Ook wil er nog een verkoper wat nieuwe sokken aan ons kwijt, maar die hebben we nu niet nodig. Tegen enen lopen we naar de haven terug om wat te eten. Dan maken we een rondje om de haveningang met hoog boven ons de Tempio de Giove Anxur. Het is een groot Romeins complex, dat er nog heel goed uitziet. Men zal daar boven beslist een goed zicht hebben op de verre omgeving. Ik heb wat buurt met de Duitse camperburen. Ze wijzen ons een lavenderia aan de Via Olivetti, die om half vijf open gaat. We hebben inmiddels een flinke bult vuile was. Via het wifi-pleintje, Piazza Garibaldi, waar ik ook het 4^e (Rome) verhaal + foto’s toevoeg aan Reismee , lopen we met twee tassen wasgoed naar het opgegeven adres. Om 18 uur kunnen we de was droog weer komen ophalen! Voor een tientje klaar! Als we langs zee af terug lopen, zien we achter ons de hoge Capo Circeo in het prachtige licht van de net ondergaande zon.

Woensdag 8 januari 2014 Van Terracina – Bacoloi

’s Morgens gaan we na het ontbijt eerst bij de groenteboer langs om de voorraad aan te vullen. Tegen tien rijden we weg uit Terracina en komen al snel in een landschap dat een vreemde mix is van ruigtes, velden, akkers, tuinbouw en kleine industriële bedrijfjes.

Eerst gaat het door Sperlonga en dan langs Gaeta (dat boven op een klif ligt) in de richting van Napels, maar zo veel mogelijk de kust volgend. Als we Scauri voorbij zijn verlaten we de provincie Lazio en komen in Campania. In Marina Minturno passeren we een lang aquaduct. Verderop zien we veel tuinbouw in plastic kassen en wijngaarden. Het valt op dat er overal langs de kant van de weg veel rotzooi ligt. Even later doen we enkele boodschappen bij onze allereerste “MD”-supermarkt ooit. De buffelmozzarella wordt hier langs de weg aan alle kanten aangeprezen op grote borden en we zien kuddes buffels in de weilanden. Veel Afrikanen zien we ook, de mannen in de vorm van autoruitenwassers of zakdoekjesverkopers bij de stoplichten. De vrouwen verkopen zichzelf langs deze route op de hoogste hakken en met de diepste decolleté‘s; het zijn er veel! Aan het strand net voorbij Pineta Mare pauzeren we voor de lunch op een muurtje. De hotelcomplexen hier zien er onderkomen tot onbewoonbaar uit. Om half drie komen we dan in een buitenwijk van Bacoli (Fusaro/Baia) aan bij La Sibilla, een wijnboer die we in de Fattore Amico gids hebben gevonden. Het hek wordt voor ons open gedaan en we kunnen blijven. De zoon spreekt wat Engels en legt ons uit hoe we naar de haven en het strand komen. We moeten de berg over en via trappen naar beneden. Deze komt uit bij oude opgravingen. Dit archeologische complex is gesloten nu (in de winter?). We bekijken de haven, de Tempio di Venere en lopen zuidwaarts bergop naar het grote Castello di Baia. Opmerkelijk is het kunstgras-voetbalveld daar. Wij besluiten onze wandeling richting Bacoli voort te zetten. Op deze kronkelige weg zonder trottoir, steken we geregeld over om beter in het zicht te zijn van de vele passerende automobilisten. Lux is Bacoli zeker niet, maar wel sfeerrijk met al die aparte woningen, gebouwen en uitzichten over zee en stad. Na een beetje zoeken komen we op het weggetje dat binnendoor terug naar la Sibilla gaat. Al met al waren het heel wat hellinkjes op deze twee uur durende wandeling. Natuurlijk eten we ’s avonds… Mozzarella! Het ligt hier in kiloverpakkingen bij de supermarkt..

Donderdag 9 januari 2014 Via Pozzuoli , Napels en de Vesuvius naar Pompei

Na een hartelijk afscheid van de wijnboer z’n zoon gaan we eerst naar Pozzuoli, 6 kilometer verder op. Nadat we vlot een parkeerplaats hebben aan de haven, bekijken we daar de Tempel van Serapide. Die staat met z’n voeten in het water en heeft een speciale geschiedenis. Via een doolhof van straatjes komen we op weg naar Napels. Omdat we, eigenwijs als we zijn, niet over tolwegen willen rijden stuurt onze navigator ons heel het centrum van Napels door: 10 keer zo erg als Rome, vooral wat betreft de brutaliteit van het verkeer. Automobilisten storen zich niet aan stopborden, voorrangswegen, parkeer/ inhaalverboden of andere regels. Wie een gaatje ziet zet zijn voertuig ervoor! De straten zijn allerbelabberst..alsof je over een zandweg rijdt vol gaten, hobbels en kuilen. Het asfalt moet hier nog uitgevonden worden…Uiteindelijk komen we op de weg naar boven richting de Vesuvius. We rijden zo ver als we kunnen door, over een nu wel goede, kronkelige weg vol haarspeldbochten. Tot aan de parkeerplaats op ongeveer 1000 meter hoogte. Het ligt er echter wel langs de kant vol met afval. Niet echt een visitekaartje van Italië dus. De laatst 200 meter moeten we te voet tot aan de kraterrand. Inmiddels zitten we boven het wolkendek, in de zon, maar geen zicht op de omgeving beneden. Een heel aparte sfeer. Er zijn niet veel bezoekers. We kopen de entreekaartjes á 10 euro per stuk en klimmen naar boven. Er staan op de verschillende punten kiosken met souvenirs. Bij de eerste is ook een gidsenpost. Een van hen vertelt ons uitgebreid over de diverse uitbarstingen en de verwoesting van de steden in de omtrek. Er komt op verschillende plaatsen stoom uit de rotsen.(Fumaroles worden die genoemd). De krater heeft een doorsnede van zo’n 500 meter en is 230 meter diep. Als je erom heen loopt is de afstand 1500 meter. Dat hadden wij willen doen, maar helaas is de halve kraterrand afgesloten gebied en moeten we weer de zelfde route terug. Ons laatste doel vandaag is Pompei. We vinden een camping vlak naast de ingang van de ruines. Daar gaan we morgen rond kijken.