Maandag 24 februari 2014. Giardini-Naxos.

Om 8.30 uur springt Nart uit bed, trekt snel wat aan, want de bakker komt toeterend voorbij. Nart komt terug met 4 broodjes, hij hoefde vandaag niet te betalen want de bakker had niet terug van €50,00. Om 12.00 lopen we naar een supermarkt aan de doorgaande weg voor wat verse groente. We babbelen wat met de buren, de meeste komen hier overwinteren. Ze kennen elkaar allemaal, het is net een dorpje op zich. We hebben intussen een tuinsetje gekregen en een grote groene mat om de inloop van lavazand in de camper tegen te gaan. De service hier van Eden Parking is super! We krijgen een kaart van de omgeving en informatie over de bus naar Taormini, waar we morgen heen willen. Tegen half 3 stappen we op om de kust en strand aan de noord-oostzijde van Giardini Naxos te verkennen. Over het strand heen is er zicht op het hoog gelegen Taormina en Castelmola. Daar moet geweldig zicht op de Etna en de kust zijn.

Voor nu lopen we een stukje over het kiezelstrand en als dat te smal wordt, langs de boulevard . Giardini Naxos zelf is niet erg spectaculair, maar wandelen langs de kust staat ons altijd wel aan.

Om 15.30 zoeken we een roestig bankje uit aan het haventje van Portocciolo Saia. We genieten van de zon en de omgeving. Tegen vier uur lopen we weer terug, eerst via de parallel aan de zee lopende straat ,later weer over de Lungamare. Zoals gezegd heel bijzonder is Giardini Naxos niet. Wel valt op dat er overal zwart lavazand ligt, alsof er regelmatig het een en ander uit de lucht komt vallen….Om 16.40 zijn we weer terug op de camperplaats en zitten daar nog een tijdje in de zon. We kleppen wat met de Duitse buurman van 76. Hij vertelt dat hier in december lavakorrels van zo’n 1 cm in doorsnee naar beneden zijn gekomen. We worden van andere plekken op Sicilië herkend door een Italiaanse, die dat nog even komt melden. Ze noemt een reeks aan plaatsen op, waar ze ons en onze camper gesignaleerd heeft! Als de zon ondergaat wordt het rap fris en gaan we naar binnen. Dan krijgen we nog het meest spectaculaire van de dag te zien. Net iets onder de top van de Etna zijn nu duidelijk gloeiende lavastromen te zien! Dankzij Narts superzoom camera lukt het hem ook nog dat te fotograferen. We skypen nog een half uur met Niels en Myrthe, en kleppen wat bij. Nart blijft naar buiten lopen voor nieuwe foto’s…..

Dinsdag 25-02-2014 Taormina

Om kwart voor 10 stappen we in de bus naar Taormina, de bekendste badplaats van Sicilië met mooie zandstranden en helder water. Het ligt een kilometer of 6 ten noorden van Giardini Naxos hoog boven op de rotsen. De weg gaat met flinke haarspeldbochten er naar toe. De bus die uit Catania komt zit aardig vol toeristen en ook boven in het centrum lopen reisgezelschappen onder leiding van een gids door de straten. Het hoogtepunt hier is het Griekse theater gebouwd in de 3^e eeuw v.C. en opmerkelijk goed bewaard gebleven mede doordat de Romeinen het een paar eeuwen daarna nog eens hebben verbouwd. We zwerven er een tijdje rond; het zicht op de Etna is grandioos, ook al hangt er wat bevolking omheen…duidelijk zijn de rookpluimen uit de kraters te zien. We lopen door de winkelstraatjes (met veel dure winkels), bekijken de Duomo, die veel weg heeft van een vesting en eten onze broodjes op het grote plein met uitzicht en waaraan ook nog eens 2 kerken staan. Het is een gezellige drukte. ’s Zomers schijn je hier over de hoofden te kunnen lopen en staat het verkeer er muurvast. We nemen een alternatieve route terug, d.w.z. via een lange trap zigzaggend helemaal naar beneden. Het kost even moeite om die te vinden. Het begin is nog aardig onderhouden maar hoe verder naar beneden, hoe meer overgroeid hij is. Hier en daar zijn stukken weg en is het erg steil. Als we beneden aan de straat zijn, zien we een bordje: verboden voor voetgangers wegen instortingsgevaar…… Dat hebben we boven niet gezien! Dan lopen we de lange strandweg terug naar Giardini Naxos. Als het donker is zijn weer de lavastromen te zien. Morgen gaan we weer eens wat verder… een van de laatste dagen op Sicilië.

Woensdag 26 februari 2014 .Giardini Naxos – afscheid van Sicilia….veerboot naar het vaste land (Calabria) – Lazzaro.

Ook vanochtend is de bakker met zijn verse broodjes punctueel in de camperplaats , een kwartiertje later gevolgd door de sinaasappelboer. We vegen het laatste lavazand uit de camper, tanken drinkwater, lozen en rekenen af met de vriendelijke baas hier. We nemen afscheid van de Zweedse overburen en gaan bij de grote supermarkt aan de doorgaande weg boodschappen halen. De SS114, die we nu volgen richting Messina is niet erg interessant. De dorpen zijn één lang lint van lelijk stedelijk gebied. Bij Roccalumera is er een lange boulevard langs het kiezelstrand. We passeren Alì Terme en zien intussen aan de overkant van de Stretto di Messina: Reggio liggen. Tegen 13 uur rijden we dan Messina binnen en gaan op zoek naar de juiste veerboot. Twee keer komen we bij de verkeerde haven. Die van ons heet “Caronte & Tourist”. Het staat slecht aangegeven. We kunnen meteen erop rijden. Tijdens de overtocht eten we even snel een broodje en een half uurtje later rijden we de boot af in Villa San Giovanni en nemen de snelweg naar Reggio di Calabria. Wij hebben nog steeds stralend weer. Na een uurtje rijden vinden we het genoeg en volgen het eerste beste bordje “Mare” dat we zien. Zo komen we op een strandje met kleine vissersboten en zetten de stoelen in de zon. Even op de kaart kijken waar we zijn: vlak bij Lazarro. We zijn als het ware bij de grote teen van de “laars”. Zo blijft Sicilië nog even in zicht. We hebben er 1600 kilometer rond gereden en het is uitstekend bevallen en zeker voor herhaling vatbaar.

Donderdag 27 februari 2014. Lazzaro – Canalello (Ferruzano Marina)….54 km

Voordat we uit Lazzaro vertrekken maken we een korte strandwandeling. Dan volgen we de SS106, die de kust volgt. Een spoorlijntje loopt steeds met ons mee. Af en toe passeren we een dorp, maar veel is er niet te zien. Om 11.30 uur zien we het bordje Ferruzzano en langs zee een lange rij campers. Daar gaan we tussen staan. We hebben deze plek door diverse camperaars onderweg aanbevolen gekregen. Er is water en een loosput en aan de andere kant van het station een “alimentari”. Te zien aan de zitjes, waslijnen en andere uitstallingen zijn diverse mensen er al lange tijd. Het spoor loopt vlak boven ons en af en toe tuft er een wagonnetje langs. We maken eerst een wandeling langs het strand; het weer is prima met een stevig windje. Terug bij de camper zijn, lopen we nog even het spoor bij het station over naar het dorp. We vinden zo het winkeltje. Na de lunch gaat Nart nog wat jutten op het westelijke deel van het strand. Ik wil verder lezen in mijn spannende boek…. Hij loopt tot aan Marinella, waar een ietwat uitstekende landtong is. Hij komt uiteindelijk thuis met een “aparte” steen met een gat erin en een haast “magisch” teken in kwartslijnen en de hoorn van een geit.

Vrijdag 28 februari 2014 Van Ferruzzano naar Costaraba, 100 kilometer langs de “zool” van de laars.

Vannacht vielen er wat druppels regen, maar nu is het weer een strakblauwe lucht. Er zijn wat activiteiten van camperaars naast ons: er wordt water gehaald bij de kraan en vuil water en toiletten worden in de put gekieperd. Dit is een prima plek en ook nog gratis en voor niks…alleen zouden de containers wel weer eens geleegd mogen worden! Ook bij de dorpen die we onderweg tegenkomen is het een zootje!! De provinciale weg loopt ook hier weer samen met de spoorlijn vlak langs zee. Links van ons zien we de schitterende bergen van het nationaal Park Aspromonte. We passeren Riace waar in 1972 twee levensgrote Griekse bronzen beelden uit 400 jaar v.C. uit de Ionische zee zijn gevist. Ze zijn pronkstukken in Reggio in het Nationaal Museum. In Santa Catherina stoppen we aan het strand voor een lunchpauze en genieten van het heerlijke verse brood en de streek-kaas die we even te voren bij een MD supermarkt hebben gekocht. We maken een strandwandeling, heerlijk in de zon maar eigenlijk niks speciaals…gewoon zand en kiezels, palmbomen, vissersbootjes en heldere zee…. We besluiten nog een stukje verder te gaan en komen uiteindelijk in Costaraba uit, een mooi rustig plekje aan een strandweg, vlak aan zee bij een strandtentje dat grotendeels op palen staat. Ook hier ligt de spoorbaan vlakbij. Na de thee wandelen we een heel eind noordwaarts langs het strand en komen tot onze verrassing een mooie rotspartij tegen die zowel op het strand als in het water ligt. We kunnen er makkelijk om en over heen klauteren naar een soort uitzichtplateautje. Er vlak boven liggen een aantal grote huizen tegen de rotsen aan geplakt, waarbij er een wel heel speciaal is. Als een taart op een rotspunt balancerend…Bekijk de foto en je snapt wat ik bedoel. We moeten even wennen aan het feit dat de zon nu achter de bergen onder gaat. Maar morgenochtend…boven zee weer op…

Zaterdag 1 MAART 2014 . Costaraba – Le Castella – Capo Colonna – Cirò Marina (Madonna di Mare). 152 km (en de 5000km gepasseerd.)

Het is 10.00 uur als we met bijna 5000 op de teller Costaraba verlaten. Iets later aan de doorgaande weg halen we wat laatste weekendboodschappen bij een Carrefour. Langs deze SS106 zijn opmerkelijk veel bakkers en grote supermarkten. Om 12.00 uur komen we aan bij de haven in Le Castella. Het kasteel, waar het dorp naar vernoemd is, willen we bezoeken, maar is gesloten tot 15 uur. We merken dat dit weer een van die zuid-kapen is, het waait hier stevig. Le Castella ziet er uit alsof het voor grote aantallen toeristen is gebouwd. Maar die capaciteit is even in slaapstand gezet. Het is nu heel stil hier. Om 13.50 gaat de tocht verder na de lunch. Rond Le Castella zijn grote akkers met venkel. Die wordt aan de straat voor €3 per kist verkocht. Voor ons geen optie, een kist venkel, hoe lekker we die ook vinden. Net voorbij Isola di Capo Rizzuto staan op het gelijknamige schiereiland een aantal moderne windmolens. Om 14.30 uur stoppen we bij de archeologische site van Capo Colonna. Die is op de punt van het schiereiland. Daar maken we een wandeling door dat archeologische park, kijken bij de Griekse kolom (waar het schiereiland zijn naam aan ontleedt), wat opgravingen, een bedevaartskapel en een verdedigingstoren. In de kapel hangen schilderijen met afbeeldingen dat Maria ingegrepen heeft tijdens een Saraceense overval. Op het ene schilderij is de toren goed te herkennen. We besluiten nog een eindje door te rijden. Even kijken we bij Punta Alice, dat tegen de zee en bossen aan ligt. Het is er nogal druk. We rijden Cirò Marina door en komen 4 km verder bij de Madonna di Mare, een bedevaartskapel op een schitterend plateau boven zee. Hier blijven we vannacht. De lucht is inmiddels compleet bewolkt en het is mede door de sterke wind heel fris: 16°C! Het wordt rap stikdonker. Het enige licht nu (het is nieuwe maan) komt van dorpen een eind verder aan de kust.

Zondag 2 maart 2014. Madonna di Mare – Marina di Nova Siri.(Basilicata)

De morgen begint met zon, we zijn er al aan gewend. Om 10.30 gaan we, na een korte wandeling boven langs het strand, op weg. Het landschap is weer groen met veel kleinschalige landbouw (ook weer wijngaarden). Op het centrale plein van Mirto Crosia is het kindercarnaval aan de gang. Dat wil zeggen die zijn verkleed. De volwassenen zijn allemaal in hun gewone pak. Op deze carnavalszondag is het trouwens opmerkelijk stil op de wegen. Moet er uitgeslapen worden? We krijgen weer bergen met sneeuw erop te zien van het Parco Nazionale di Pollino. De Ionische zee laten we achter ons; het heet hier de Golf van Taranto. We rijden voor die Pollinobergen langs de bocht om naar Trebisacce, waar we na veel éénrichtingsverkeer-straten de zee terug vinden. We lunchen aan de boulevard, maar het nodigt hier niet echt uit voor een wandeling en rijden dus door. We komen dan door uitgestrekte amandelboomgaarden, volop in bloei. Om kwart voor 3 komen we in Marina di Nova Siri op een parking aan zee tussen twee gesloten restaurants in en een groot bosgebied. Er is een wandel/fietsboulevard en een strand van zo’n 100 meter breed, zand en kiezels. We zijn hier net Calabrië uit en in de provincie Basilicata. Na een kop thee lopen we een rondje aan de noordzijde van deze parking. De bewolking wordt dikker en het begint te regenen. Als het weer droog is, een half uurtje later, zetten we de wandeling voort aan de zuidkant van de parkeerplaats. Vanuit het dorp is intussen muziek te horen: men is weer gaan carnavallen. Ook hier zien we weer de typische gewoonte van de Italianen om “zo maar “ een eindje te rijden met de auto. Tot laat op de avond komen auto’s de parkeerplaats op, draaien een rondje en rijden weer door.