Maandag 17 februari 201. Lido di Avola – Avola – Capo Murro di Porco.

We worden pas laat wakkeren en wandelen tegen elven richting het centrum van Avola. Een groot plein met allerlei scholen op Piazza Salvatore Allende is de overgang naar de onverwacht interessante oude stad van Avola. Onverwacht omdat er niets van in de gidsen staat.

Piazza Umberto I is het grote centrale plein. Daar vinden we een stadsplattegrond en zien we waar de “I” te vinden is. We vinden die in eerste instantie niet. Dan maar het gemeentehuis in. Daar worden we door een Engels sprekende politieman doorgegeven aan iemand, die ons naar het Toeristenbureau zal brengen. Het blijkt niet helemaal het toeristenbureau te zijn, maar wel een kantoortje met mensen die ons een stratenkaart èn info over een wasserette geven Ze wijzen ons het echte toeristenbureau aan, die weten meer. Daar krijgen we van alles te zien en te horen over Avola. Het internetpoint is precies aan de achterkant van het plein. Daar kunnen we inderdaad terecht op een laptop! Maakt niet uit, we kunnen de volgende fotoserie en het verhaal op Reismee kwijt en de mail lezen en beantwoorden. We hoeven niks te betalen!! Aan de Corso Garibaldi vinden we na wat zoeken toch een wasserij. Maar dat blijkt een stomerij te zijn. Helaas. We lopen deze straat verder uit helemaal door tot aan zee. Daar vinden we een oud wijnhuis van de Nero d’Avola en een voormalige tonijnfabriek. Dat levert nog enkele aardige plaatjes op. Zo zijn we tegen half twee terug op het pleintje aan de Via Aldo Moro. Tijd voor de lunch al weer. Voor we de stad uitrijden doen we nog even boodschappen bij de Lidl. De SS115 loop ook hier nog langs de kust door. Veel citroen- en amandelplantages zien we hier. Vlak voor Arrenella komt de Etna met zijn besneeuwde helling weer in zicht. Rechtsaf gaat het dan naar de vuurtoren op de Capo Murro di Porco. Achter de vuurtoren is een groot kalksteenplateau. Daar klauteren we overheen om een earthcache te “doen”. We moeten omschrijven wat voor een geluid de zee hier maakt. Waarschijnlijk door de zwakke golfslag momenteel, is er eigenlijk niets te horen. Heel af en toe klotst er een grotere golf in de holtes onder de rotsen. En soms is er een zwakke versie van een “blowhole” te horen, een miniknalletje. We maken er de verplichte foto als bewijs dat we hier waren en wandelen nog een rondje. De weg loopt hier dood dus ver komen we niet. Het zal wel een rustige nacht worden.

Dinsdag 18 februari 2014 Capo Murro di Porco - Siracusa.

Nou mooi niet dus…De afgelopen nacht hebben we last gehad van zeer agressieve , luidruchtig zoemende en continu bijtende muggen. We staan tegen een rietveld aan. Misschien dat dat de reden is?? Bij het ontbijt zijn we nog bezig ze plat te meppen. Voor dat we Siracusa in rijden stoppen we bij de rivier de Ciane net voor de brug om daar een wandeling uit de Sunflowergids te maken. Eerst gaat het, onder begeleiding van een hondje, richting de monding over een paadje tussen acacia’s met wel 8 cm lange doorns door. We passeren salina’s waar o.a flamingo’s lopen. We komen even later aan een rotzooistrandje, vanwaar wel mooi zicht is op het schiereiland van Siracusa (Isola di Ortigia) aan de andere kant van de Porto Grande. We draaien om en steken de SS115 over en volgen een door dichte drommen acacia’s omgeven weggetje dat parallel aan de Ciane loopt, passeren een spoorwegovergang en een krakkemikkige brug en komen dan aan de Ciane, die vol exotische papyrusplanten staat. Daar zitten exemplaren bij met stengels van 4/5 cm doorsnee en 2,5 m hoog. Een prachtig mooi gezicht. Nergens anders in het Middellandse Zeegebied groeit zoveel papyrus op natuurlijke wijze zoals hier. In Siracusa blijkt de officiële camperplaats te zijn opgeheven; het is een gewone betaalde parking geworden die vreemd genoeg wordt beheerd door politie. We kunnen hier ook niet overnachten maar de agent wijst ons een plek aan de kleine jachthaven, waar dat wel kan. Opvallend is dat op elk kruispunt bij de verkeerslichten Afrikaanse jonge mannen automobilisten aanspreken en om geld vragen. We vinden de Barcadero Santa Lucia, een haventje voor boten, die de grootte van roeiboten nauwelijks ontstijgen. Een heel mooie plek met zicht op Isola di Ortigia (de oude stad van Siracusa) en perfect centraal tussen dit schiereiland en de rest van de stad. Er staan her en der een stuk of 8 campers. We gaan het noordelijk gedeelte van de stad alvast verkennen en bekijken o.a de grote moderne Santuario della Madonna della Crime en een aantal archeologische opgravingen. We vinden een wasserette aan de Via Piave, vlak bij. We leveren, volgens hun (personen)weegschaal, 13 kilo vuile was in en morgen om 16 uur is die klaar. We vinden die 13 kilo wel erg veel! We hebben in ieder geval ruim de tijd om Siracusa te verkennen.

Woensdag 19 februari 2014 Op pad in Siracusa.

Tot een uur of twee doorkruisen we Isola di Ortigia, het centrum van de oude stad. Siracusa was van de 5^e tot de 3^e eeuw v.C. de belangrijkste Griekse havenstad en in de oudheid gold deze als een van de mooiste steden op aarde. Het wemelt er van de oude tempels, kerken en paleizen. De Duomo is wel de meest speciale: achter de barokke façade gaat de tempel van Athene schuil. In de kerk van Santa Lucia (tevens de beschermheilige van de stad) hangt een mooi schilderij van Caravaggio :”De begrafenis van de H. Lucia”. Normaal is dit werk te bezichtigen in Castello Maniace, dat op het uiterst puntje van het schiereiland staat, maar daar is nu een ingrijpende restauratie aan de gang. Twee mooie fonteinen komen we nog tegen, waarvan er een bestaat uit een gigantische bos papyrus waar eenden en goudvissen om heen zwemmen. We vinden wel een internetpoint, maar die gaat net zoals bijna alle zaakjes om 13.00 uur dicht en pas weer om 17.00 uur open. Om vier uur gaan we onze schone was ophalen. De dame is nog druk bezig met het vouwen en inpakken. We vragen of de was nog eens gewogen kan worden omdat we 13 kilo wel erg veel vinden en dat tegen 4 euro per kilo…. Ze heeft nu geen weegschaal bij de hand, maar een ander klant biedt aan de was te gaan wegen bij…de groenteman, drie deuren verder op. Het blijkt 10 kilo en nog een klein beetje te zijn! Dus dat is wel even 12 euro minder! Ze maakt duizend excuses, we bedanken haar en zijn blij met onze schone was. We kunnen weer een tijdje vooruit. We lopen om vijf uur nog een keer terug naar de internetbar, maar nu zijn alle computers bezet…… De volgende keer dan maar weer.

Donderdag 20 februari 2014. Siracusa via Augusta naar Brucoli (45 km)

's Morgens halen we nog even verse volkoren broodjes bij de bakker voordat we vertrekken.

Aan de grote noordelijke uitvalsweg kunnen we lozen bij een IP tankstation voor €3,00. We doen even verderop uitgebreid boodschappen bij een Simply. Dan is het tot aan Augusta niks anders dan petro-chemische industrie wat we zien ,kilometers lang. We rijden Augusta in dat op een schiereiland ligt , maar het is niet de moeite waard om hier wat rond te kijken. Verder dus… Brucoli is de volgend kustplaats en tot onze verrassing een aardig dorp met een kasteel, wat haventjes en een mooi plekje aan een soort van mini-fjord om te parkeren. Er staan 3 Duitse campers, dus we blijven hier. We maken een wandeling en komen aan de overkant van de “fjord” en zien dan pas dat er vlak onder onze parkeerplek een beschutte haven ligt. Niet echt een spectaculaire dag maar toch weer genoeg gezien….we naderen de Etna, alleen we konden hem vandaag niet zien omdat het wat bewolkt was.

Vrijdag 21 februari 2014. Brucoli – Catania - Mascalucia.

We vervolgen vandaag onze weg richting de Etna en komen in Catania. En ja hoor ook de Etna is zichtbaar, compleet met de besneeuwde hellingen. Daar doen we bij een groot winkelcentrum ( Citta Mercato) boodschappen en omdat er vrije wifi is gaan we daar op een bankje zitten met de laptop en kunnen we zonder problemen met registratie e.d. internetten. Dan lunchen we op de parking en proberen een parkeerplaats te vinden in het centrum om het een en ander te bekijken. We maken een paar rondjes ; het is er vreselijk druk, en we vinden geen geschikte plek en we besluiten door te gaan naar Mascalucia, 15 km verder, op de helling van de Etna. Tegen drie uur zijn we op de parking bij een groot kerkhof. Een jogger (en volgens eigen zeggen camperisto) vertelt dat we 150 m verder wc en water kunnen lozen. Hij is pas geleden via Düsseldorf naar Nederland geweest, maar wel per vliegtuig. We lopen uiteraard een rondje: langs het grote kerkhof en het marktplein naar het centrum van Mascalucia. Het marktplein wordt door de jeugd als autocrossbaan gebruikt. Het eenrichtingstraatje daarheen wordt continu beide kanten op gebruikt. Maar we hebben vanaf de plek waar we staan zicht op de Etna! In het centrum zien we enkele aardige kerken en gebouwen opgetrokken uit lavasteen. Morgen gaan we verder de Etna op, de hoogste actieve vulkaan van Europa. Vanaf zeeniveau in Catania klimt de weg tot boven de 2000m en doorkruist verschillende vegetatiezones, van subtropisch tot alpien. De hoogste top is boven de 3300 m, maar of we zo hoog komen??

Zaterdag 22 februari 2014 . Mascalucia – Rifigio Sapienza – Zafferana Etnea.

Precies een maand geleden kwamen we op Sicilia aan. De hele kust hebben we rond gereden met hier en daar een uitstapje naar het binnenland. Heel veel moois gezien! Het hoogtepunt is echter pas nu, letterlijk en figuurlijk! De Etna! We stonden vannacht op 440 m hoogte en daar komen vandaag de nodige meters bij. We verlaten de parking bij het kerkhof en rijden richting Nicolosi. Net daar buiten willen we de wandeling maken bij Pineta di Monti Rossi. Maar de beschrijving in de wandelgids hoe er te komen is nogal vaag en als we eindelijk een bordje die kant op zien blijkt het verder op niet meer terug te vinden. Dan maar door via de oude Etnaweg steil bergop. We rijden tussen de lavavelden door. Heel onwezenlijk. Het gaat in lange bochten omhoog tot de Rifugio Sapienza (1914 m ). Daar parkeren we op een grote parking. Het is er vrij druk met skiërs en snowboarders en de Italiaanse wandelaars lopen in kleurige skiuitrusting rond. Het is wat fris dus we trekken de winterjas aan. Je kunt hier per kabelbaan nog verder omhoog tot je in de sneeuw komt op 2500m maar voor 30 euro pp vinden we dat wat aan de prijzige kant. We lopen een rondje om de Crateri Silvestri, scheppen in de krater een zakje lavazand voor Frank z’n zandverzameling. Na een rondje langs de souvenirshops lunchen we en stappen om tegen half twee weer op. Via de SP92 gaat het weer naar beneden. De brembomen vallen op en uiteraard de grillige lavastromen. Als we weer wat lager zijn, is de begroeiing weer hoger en uitbundiger. We dalen af naar Zafferana Etnea. Bij de moderne dorpspomp, waar je een chipkaart moet hebben om water te kunnen tappen à 0,03 cent per liter, vinden we een aardige plek voor vannacht. We staan er nauwelijks of het begint een beetje te regenen. In die tijd proberen wij de resultaten van de ploegenachtervolging (O.S. Sochi) op te duikelen. Er is hier vrij internettoegang en dat komt goed uit. Zoals verwacht (!) halen èn de Nederlandse mannen en de vrouwen goud binnen. Zou Nederland in de medaille-eindlijst nog boven Duitsland eindigen?

We maken een rondje door het best aardig uitziende Zafferana Etnea. Midden in het dorp is een groot modern plein met aan de linker zijde een soort paleis (stadhuis?) en een grote kerk en aan de rechter zijde een kolossaal uitzicht over de lager gelegen gebieden en de zee. Langs een parallelstraat kuieren we dan in de schemering weer terug. Om 8 uur gaan we pizza eten in het restaurant op de hoek van het plein, waar we staan.

Zondag 23 februari 2014 Zafferana Etnea - Rifugio Citelli – Piano Provenzano - Giardini Naxos

Voor vertrek kopen we nog even wat sinaasappels langs de kant van de weg. Al gauw zijn we in Milo. De weg die we rijden heet de Strada Mareneve. Bij Fornazzo rijden we de berg op naar Refugio Citelli (1741 m). Halverwege is weer een wandeling te maken, maar er is geen parkeergelegenheid dus gaan we door naar de Refugio. We parkeren er en gaan wandeling 4 uit de Sunflower gids doen, Monti Sartorius. De Sartorius heeft zeven vulkanische kraters, die als knopen op een rij liggen. Ze dateren van een eruptive in 1865. Door de hoogte is de begroeiing zeer bescheiden teruggekeerd, voornamelijk bestaand uit berkenbosjes die met de lichte stammensterk contrasteren met de zwarte lava. Het is een wonderlijk vulkaanlandschap. Het hoofdpad op het eerste stuk van de route is goed te volgen, maar als we bij een uit lava opgetrokken schaapskooi een smaller pad moeten volgen dat aangeduid zou moeten zijn met gele paaljes raken we op een open plek bij een kraterrand het spoor bijster. Er komen wat mistvlagen overtrekken en de sfeer is erg onwerkelijk. We besluiten om dezelfde weg terug te nemen. Hier de weg kwijtraken trekt ons niet zo. Onze eigen voetstappen terug volgend komen we weer bij de schaapskooi waar het brede pad loopt. Tegen tweeën zijn we weer bij de camper. Bij Piano Provenzano, een startpunt voor wintersporters, is een enorm lavaveld te zien, dat een compleet bos heeft opgerold. Hier hebben we weer zicht op de Etna, met aan deze zijde meer sneeuw. De Strada Mareneve daalt door een bos met hoge pijnbomenen af naar Linguaglossa. Even verder zien we dan weer eiken en kastanjes. Er is schitterend zicht op de kust en de stadjes die er liggen; we kunnen zelfs de overkant, Calabrië, zien. We eindigen de dag in Giardini-Naxos waar we een prima camperplaats (Eden parking) vinden voor 6 euro all-inclusive en een goede internetverbinding! Wel nog even een loopje naar het strand dat uit zwarte lavarotsen bestaat. En ‘s avonds skypen we met Harold en de kids en horen we de laatste nieuwtjes van Alice en Abe. Nog een paar dagen en dan zijn we weer in Messina en verlaten we Sicilia. Ik heb nog niet het idee dat we al aan de terugreis zijn begonnen…we hebben immers nog de hele Adriatische kust voor de boeg!