Maandag 10 februari 2014. Licata – Scoglitti – Vivaio Randello – Punta Secca.

Onder weer eens een strakblauwe hemel vertrekken we en gaan eerst even bij Conad langs voor wat boodschappen. In Falcona kijken we even aan het strand en in Gela zoeken we tevergeefs naar een camperplaats om ons water en toilet te lozen. Hoewel hij zowel in de Facile-en Route als de ACSI-gids wordt vermeldt. Ook hier rijden we weer door een grote vlakte van plastic kassen voor groente en/of fruit. We kijken even rond in het best aardige Scoglitti, maar overal staan parkeerverbodsbordjes. De volgende stop is bij Vivaio Randello. We lopen een heel aardig rondje door dit uitgestrekte bos van eucalyptussen en dennen. Op het pad vinden we een klein dood zwart slangetje. De cache vinden we bij een uitzichttoren boven op een hoog duin met weids uitzicht over het bos tot aan zee en de kassen er omheen. In Punta Braccetto vinden we geen gezellige plek voor de nacht. Dat lukt wel in Punta Secca onder de vuurtoren op de Piazza Faro. Op dit pleintje aan zee staan nog twee (Italiaanse) campers. Tot 17.15uur lopen we een rondje door het dorp en buurten dan even met de Italiaanse buren. Er blijkt wifi te zijn; we krijgen een uur gratis en deze keer lukt het registreren wel via de Nederlandse gsm. Dus kan het volgende verhaal en fotoserie 12 op Reismee gezet worden. Iedereen weer bedankt voor de gezellige reacties….We lezen ook even dat de Nederlandse schaatsers fantastisch goed hebben gepresteerd! 7 medailles al !

Dinsdag 11 februari 2014. Punta Secca – Marina di Ragusa - Ragusa

Tot aan Marina di Ragusa passeren we een paar uitgestorven dorpjes. In Marina di Ragusa lopen we even over de kleine markt en kopen o.a 5 kilo sinaasappels; kunnen we voorlopig weer vooruit. We komen een Nederlands stel uit Breda tegen en praten even. Ze liggen met hun boot in de haven hier en zijn al een aantal maanden onderweg. Vervolgens rijden we een kilometer of 30 het binnenland in naar Ragusa. Onderweg valt op dat alle akkers en weiden omheind zijn met keurig gestapelde witte muren. Ragusa moet een van de mooiste baroksteden zijn op Sicilië en hiervoor wijken we wel even af van onze kustroute. De stad werd in 1693 door een aardbeving verwoest en in barokke stijl opnieuwd opgebouwd. De afdaling naar Ragusa Ibla is ronduit spectaculair. De stad ligt over enige steile heuvels uitgespreid, met wat diepe kloven ertussen. We vinden een mooi rustig plekje onder een hoge muur. We halen op het i-kantoor een plattegrondje en krijgen meteen een route door het oude deel mee. Het gaat door smalle straatjes en over veel trappen en we passeren (veel)mooie kerken en oude paleizen, allemaal uit de 18e eeuw. Het wemelt er van balkonnetjes, versierde kozijnen en deurposten. 14 van de gebouwen staan op de Unesco monumentenlijst. Hoogtepunt is wel de Duomo di San Georgio en dan vooral de buitenkant. We zijn bijna rond als we worden overvallen door een regenbui en we vluchten een barretje in waar we cappuccino en wijn drinken. Echt helemaal droog wordt het niet, dus tamelijk nat komen we bij de camper terug. Gauw de kachel aan en opwarmen.

Woensdag 12 februari 2014 . Ragusa – Marina Modica.

Het is vannacht wat frisser geworden, maar ’s morgens is de lucht blauw en schijnt de zon. We gaan na het ontbijt een wandeling uit de Sunflowergids maken door een dal net buiten Ragusa Ibla: de Cava delle Misericordia. We lopen naar het Piazza della Repubblica. We zien dat de kerk daar (Chiesa delle Anime del Purgatorio ofwel Kerk van de Zielen van het Vagevuur) open is en gaan even binnen kijken: barok met veel wit en goud. Even later staan we weer buiten en lopen onder een poortje door de stad uit. We komen op een met grove keien bestraat pad terecht, dat naar een riviertje de San Leonardo afdaalt. Via enkele stapstenen kunnen we die oversteken. Aan de andere kant klimmen we een steil pad op, dat tussen muren doorgaat. Zo komen we ,via een vrij modderig pad tussen olijf – en johannesbroodbomen door, op de zuidwest oever van de Cava delle Misericordia terecht. Onder in dit vrij diepe en behoorlijk brede dal staan nog wat vervallen watermolens. We volgen deze kloof, eerst omlaag en dan weer omhoog, tot dat er rechts een paadje naar beneden gaat, waar een zijrivier in de Misericordia stroomt en een picknickplaats. We zien ondertussen donkere wolken door de kloof naderen en besluiten terug te lopen.

Uiteraard houden we het niet helemaal droog. Het zijn slechts buitjes van korte duur. Om 12.00 uur zijn we bij de camper terug. Na de lunch rijden we in de regen weg. Het gaat via Modica. Het is op gelijke wijze over heuvels gedrapeerd als Ragusa. Het is niet echt weer voor een stadsbezichtiging en we rijden dus door. Zo komen we weer aan de kust bij Marina Modica, waar we na even zoeken een mooi plekje vinden op een plein aan zee. Daar staan al 10 campers. We lopen 600 m naar het oosten voor de start van een strand-wandelcache. Het 2e waypoint is het speeltuintje aan het pleintje waar we staan. Dat komt goed uit want het begint weer eens stevig te plenzen De rest van de middag is nat en grijs, zodat we het vervolg van de cache tot morgen bewaren.

Donderdag 13 februari 2014 Marina di Modica (al 55 dagen onderweg)

Zoals al zo vaak is gebeurd: de dag eindigt met regen en bij het wakker worden de volgende ochtend is er een strakblauwe lucht en een stralende zon. De plaats waar we staan is ideaal: er is een waterkraan en een put, afvalcontainers en de supermarkt om de hoek. Er staan op dit pleintje en iets verderop campers die weken lang hier bivakkeren. Eerst gaan we de cache waar we gisteren aan zijn begonnen afmaken, die heeft als eindbestemming een oude fabriek zo’n 2 kilometer verder op. Als we terug zijn besluiten we een grote schoonmaak te houden. We stoffen, poetsen en dweilen de camper van binnen en van buiten. Ik was nog het een en ander uit. Dat droogt snel in de zon en met die wind op een geïmproviseerd waslijntje! Na het middageten gaan we langs het strand wandelen in oostelijke richting. Eerst over de boulevard, dan door het zand en vervolgens over een pad langs zee dat volop begroeid is met allerlei soorten cactussen en ander struikgewas. We lopen een kilometer of 6 tot we de haven van Pozzello in zicht krijgen. Dan draaien we om en lopen over het rotsachtige strand terug. Allerlei poeltjes staan vol zeewater en er liggen massa’s schelpen. Terug in het dorp zien we dat de Conad alleen ’s morgens geopend is. Dat is niet vreemd want Marina di Modica bestaat eigenlijk alleen uit vakantiehuisjes en zijn in deze tijd van het jaar bijna allemaal onbewoond. De Gelateria is wel open en we kopen een heerlijk ijsje, dat we op het terras opeten. Het is hier een gezellige plek en we blijven hier nog een nachtje.

Vrijdag 14 februari 2014 Marina di Modica – Punta delle Correnti - Marzamemi.

Vandaag rijden we het laatste stukje langs de zuidkust en komen aan de westkant van Sicilia. In Pozzallo doen we boodschappen bij een Penny en rijden vervolgens naar de meest zuidelijke punt, bij Isole delle Correnti. Het waait er erg hard! En het fijne strandzand stuift op, hier en daar zelfs over de weg. Na het eten wagen we toch een wandelpoging over het strand. We worden begeleid door 2 bedelende straathondjes die ons trouw volgen. De wind giert ons om de oren. Er staan zeer hoge golven in het straatje tussen de Punta en Isola Corrente. Hier zit weer veel Posidonia (zeegras) in het water, hetgeen resulteert in vele bruine balletjes op het strand.

Om half vier rijden we weer verder. Nu naar Portopalo di Capo Passero. Een vreselijke plaats om iets te zoeken. Het zijn vrijwel allemaal éénrichtings-straten en een aardige plek om te overnachten vinden we al helemaal niet. Dus rijden we langs de kust af noordwaarts en stoppen in een heel aardig uitziend plaatsje Marzamemi bij een muurtje vlak aan het water. We zijn er niet helmaal zeker van of we hier wel mogen staan…. We lopen een rondje door het dorp, dat er nog heel wat aantrekkelijker uitziet, dan we in eerste instantie hadden gezien. Vooral op een vrij groot plein met wat aparte gebouwen en bij de kust aan de havens is aardig wat te zien. Bijvoorbeeld de Tonnara’s (voormalige fabrieken waar de tonijn werd verwerkt). Daar worden nu in een gezellige atmosfeer allerlei typisch Siciliaanse producten verkocht. (Uiteraard ook allerlei spul, waar tonijn in is verwerkt.) Tegen vijven zijn we terug. Op het pleintje naast ons, waar duidelijk een parkeerverbod is, komt een 2^e Italiaanse camper staan. Als die 2 samen weg willen rijden, ga ik vragen of wij hier wel goed staan. Ik begrijp van niet en een van de chauffeurs biedt aan ons mee te nemen naar een rustige plek iets verder op. Het blijkt vlak bij een kleine scheepswerf te zijn. Als we netjes naast elkaar opgesteld staan, buurten we uiteraard een tijdje. Het ene stel woont in Ragusa en het andere in Noto. Aardige mensen!

Zaterdag 15 februari 2014 Marzamemi – Natuurreservaat di Vendicari – Eloro.

Na van de buren afscheid genomen te hebben vertrekken we om 10.00uur. Na kleine wegen tussen de kassen door gaat het de SP19 op. Ondanks dat het landschap vrij vlak is, ziet het er aardig uit. Even verder slaan we af naar Riserve Naturale Orientata di Vendicari via een smalle weg tussen muurtjes. We parkeren langs de weg voor de parkingang, maken een lunchpakket en beginnen om 10.45 aan de wandeling. De entree is gratis. Via een loopbrug gaat het naar het strand, de enige toegestane route door het duingebied. Elke 2 meter sprint er een hagedis voor onze voeten weg! Vendicari is een van de belangrijkste migratiebases voor vogels rond de Middellandse Zee. De lagunes drogen in de zomer op en raken in de winter weer door neerslag gevuld. Er zijn meer dan 200 soorten vogels waargenomen, dus een paradijs voor vogelaars! Het hoofdpad loopt parallel aan de kust, langs 8 kilometer ongerepte zandstranden afgewisseld met rotskust. We gaan eerst in noordelijke richting. Het wemelt hier van de zangvogels in de struiken en het riet. Eerst komen we langs de lagune de Pantano Grande, waar ontzettend veel aalscholvers zitten. Verder zien we er lepelaars, kleine zilverreigers, blauwe reigers en kieviten. We lopen via de voormalige Tonnara (fabriek, waar vroeger tonijn verwerkt werd ) en bekijken het bezoekerscentrum, dat aardige items heeft over de natuur hier. De Torre di Vendicari stamt uit de 15^e eeuw en is een kleine vesting ter verdediging van de oude haven tegen piratenaanvallen. Bij de Pantano Piccolo zijn opmerkelijk genoeg veel minder vogels te zien. In de verte zien we Noto tegen de heuvels aan liggen. Tegen half een komen we bij Calamosche, een verscholen baai met mooi zandstrand. Op deze warme dag onder een strakblauwe lucht hebben zich hier diverse badgasten verzameld. Op de rotsen aan de andere kant van het strand houden wij een simpele rustpauze met picknick. Om 13 uur beginnen we dan aan de terugweg. We stappen stevig door, want we willen ook nog dat zuidelijke deel van het natuurpark verkennen. Op het strand bij de loopbrug zijn nu aanzienlijk meer mensen. We wandelen nog een uur in zuidelijk richting waar restanten van een kleine Byzantijnse nederzetting te zien zijn. Midden op het wat begroeide pad komen we een grote slang tegen die haastig wegschiet voordat Nart z’n fototoestel paraat heeft. Ik stamp maar wat harder over het vervolg van het pad. Half vier zijn we terug bij de camper, waarbinnen het gloeiend heet is! Even alle ramen open voordat we verder gaan. We drinken thee en rijden dan 10 kilometer verder naar de parkeerplaats bij de ingang van de archeologische vindplaats Eloro, die alleen op afspraak te bezoeken is. Het pad loopt even verder dood en kan alleen te voet vervolgd worden tot aan het strand. Een heel rustige plek dus! Wat een prachtige dag was dit weer …..

Zondag 16 februari 2014 Noto - Noto Antica – Lido di Avola

Deze alweer stralend zonnig dag gebruiken we om Noto te bezoeken. Deze stad is in de 18^e eeuw verrezen toen Noto Antica in 1693 door een aardbeving werd verwoest. Alle gebouwen werden in extravagante barokstijl uitgevoerd. Er zijn tientallen paleizen en kerken te bekijken. De Duomo is in 1996 na hevige regenval gedeeltelijk ingestort en staat van binnen nog steeds vol met steigers. Leuk is het bezoekje aan de Chiesa di Montevergine, die een verbazend gebogen gevel heeft en op het hoogste punt van de stad ligt. Binnen staat een verzameling van de 8 broederschappen die Noto heeft; het vaandel, de uitrusting en wat foto’s van een processie. Een enthousiaste man vertelt ons in goed Engels er het een en ander over. We kunnen een smal wenteltrapje opklimmem naar de bovenliggende verdieping en van daaruit nog een stenen trapje op, om op een soort terrasje uit te komen van waaraf we een prachtig zicht hebben over de stad en tot aan zee kunnen kijken. Natuurlijk bewonderen we de prachtige barokke balkonsteunen van het Palazzo Viladorata.’s Middags rijden we dan door naar Noto Antica, zo’n 15 kilometer noordelijker. De weg er naar toe is al de moeite waard, die gaat langs diepe kloven. Het wordt steeds smaller en na twee bruggen komen we bij de parkeerplaats. Zo’n anderhalf uur wandelen we dan over het plateau waarop de stad vroeger lag, tussen de overwoekerde restanten van huizen, kerken en andere gebouwen. Slechts hier en daar staan nog wat muurtjes en alleen de toegangspoort met toren is overeind blijven staan. Aan het eind van de middag rijden we terug naar de kust en vinden een wat onrustige parkeerplek in Lido di Avola aan een boulevard. Morgen maar weer eens op zoek hier naar een internetpoint en een lavanderia.