Vrijdag 10 januari 2014

Dagwandeling door de ruïnes van Pompeji.

In 79 n. Chr. toen de Vesuvius uitbarstte werd deze stad onder een 6m dikke lava en as laag bedolven. Zo’n 2000 mensen kwamen hierbij om het leven. In de 16^e eeuw pas werd deze stad herontdekt en de eerste opgravingen begonnen in 1748. In sommige huizen zijn schilderingen en beelden bewaard gebleven. Nog steeds is men bezig om gedeelten van deze stad bloot te leggen. Er is vreselijk veel te zien in deze uit vulkaanas uitgegraven stad. Straten en pleinen, badhuizen en arena’s, grote villa’s van de rijken en kleine huisjes van het andere volk. Wat een café is geweest en wat een bakkerij. Veel van onze kennis over het dagelijks leven van de Romeinen stamt uit Pompeji. De Vesuvius bleef vandaag door de bewolking voor ons onzichtbaar. Behalve wat groepjes Chinezen, Russen en Spanjaarden is het er erg rustig. Iedereen loopt met hetzelfde plattegrondje rond. Dat heb je wel nodig om te kijken waar je blijft.

We hadden 24 uur internet gekocht, maar als we ’s avonds even willen skypen met het thuisfront blijkt dat niet te lukken. Jammer.

Zaterdag 11 januari 2014 Pompeji naar Agripoli.

Om 11.00 vertrekken we van de camping na douchen, poetsen en water aanvullen. Voor de boodschappen nog even bij Carrefour langs en we kunnen verder.

Nou dat lukt niet niet zo vlot want het is erg druk op deze zaterdag. Een stadje verder staan we in een file achter wat later een begrafenisstoet blijkt te zijn. Een fruitverkoper gebruikt de opstopping om zijn kistjes mandarijnen en sinaasappels à €3 te verkopen.

Een eindje voor Salerno hebben we hoge bergen om ons heen. Ons plan om de prachtig mooie Amalfikust langs te rijden hebben we moeten laten varen: er mogen geen campers over deze weg! Pal boven de drukke haven van Salerno houden we lunchpauze. Een schitterend uitzicht over de hele stad! Wat verder komen we weer aan zee. Links van de weg kleine boerderijtjes of volkstuinen, rechts naaldbos tegen de zee. Weggetjes naar zee zijn meestal privé en dus afgesloten. Tegen drieën komen we in Paestum om daar de Griekse tempels te bekijken.

De stad heeft 3 grote Dorische tempels uit de 5e en 6e eeuw voor Chr. Ze zijn goed te zien vanaf de weg die er langs loopt. Om 4 uur is het tijd om een plekje voor de nacht te zoeken. We rijden naar Agripoli, 7 kilometer verder op. Daar is overal betaald parkeren en zijn de plaatsen erg klein. We volgen de bordjes “Porto”(haven) en komen aan een ruime parking vlak bij het strand. In de winter gratis en het is er lekker rustig.

Zondag 12 januari 2014 Agropoli (Trentova) en door naar Santa Maria di Castellabate

Vrij rustig bleef het vannacht, op een paar auto’s na die (naar ik denk) een “vrij-plekje” hier hebben. We zagen gisteren al een infobord met een aantal wandelingen die hier langs de kust te maken zijn. Een kolfje naar onze hand natuurlijk. Wandelschoenen aan en we gaan een gedeelte van de lange afstandswandeling maken: roodwit gemarkeerd. Al gauw klimt het pad omhoog en blijft eigenlijk de rest van de tijd zo’n 75 – 100 meter boven de zee langs de ongeveer 200 meterhoge berghelling gaan. Aan beide zijden van het pad struikgewas waarin de vogeltjes in en uit vliegen, we herkennen o.a de zwarte roodstaart.. Minder leuk is dat er grote plassen in het begin van het pad liggen met als ondergrond vette klei…..het is dus glibberen en in no time zitten onze wandelschoenen en broekspijpen onder een dikke laag modder. …..en ik had nog wel voordat we vertrokken twee paar broekspijpbeschermers bij de ANWB gekocht voor dit soort wandelingen…teruggaan is geen optie. Het is een prachtwandeling met regelmatig zicht over de kust naar noord en zuid…Er hangt (al een paar dagen) een soort nevel op zee, hoewel we zelf toch af en toe de zon zien. Als we in een dalletje een klein stroompje willen oversteken, zien we een grote koe die ons de weg verspert. We hadden al een tijdje geklingel van bellen gehoord en aangenomen dat het geiten waren op de helling. Ik ben niet zo’n fan van koeien en Nart meent te zien dat het een stier is. We lopen een eindje terug om af te wachten of ie wil vertrekken. Er komt een man aanwandelen die ons gerust stelt en zegt dat hier alleen koeien lopen. We lopen een eindje met hem op. Hij heet Vincenzo , komt oorspronkelijk uit deze streek en woont en werkt nu in Milaan. We kletsen onder het wandelen over van alles en nog wat. Hij laat ons een grote olijfboom zien waar het ’s zomers krioelt van de cicaden. Hij heeft laarzen aan en banjert dwars door de modder terwijl wij onze wandelschoenen proberen te sparen. Bij een poeltje wil hij gaan kijken of er kikkers zijn, maar die zien en horen we niet. We wilden eigenlijk via een weg onderlangs terug, maar dat raadt hij ons af…je moet de hele weg van kei naar kei springen! Iets verder op nemen we afscheid. Het was leuk om kennis met hem te maken; we maken nog een foto en wisselen mailadressen uit en wandelen dezelfde route weer terug. Uiteraard moeten we weer door dezelfde kleipoelen manoeuvreren. Al met al een wandeling van 3 uur als we weer bij de camper terug zijn. Daar gaan we eerst lunchen en dan onze schoenen zo veel mogelijk af krabben. We kijken op de kaart en besluiten nog een paar kilometer verderop een plekje te zoeken. De route gaat dwars over de berg via een smalle weg en we komen in Santa Maria di Castellabate ( alleen de naam al belooft wat). Aan het strand zelf is het verboden voor campers maar een 100 meter er vandaan is een prima parkeerplek. We gaan natuurlijk even een rondje langs zee maken. Het is een vriendelijk en rustig stadje. Er liggen wat vissersbootjes op het strand, er is een oud kasteeltje en een haventje. Via de bovenstad, waar een autovrije winkelstraat is, lopen we weer terug. Een prettige plek om de nacht door te brengen in ieder geval, ook al zijn we enige camper op de parking.

Maandag 13 januari 2014 Via een omweg naar Palinuro.

De watervoorziening werkt nog niet naar behoren. Het pompje blijft af en toe weigeren. Gisteravond heeft Nart het terugslagklepje er tussen uit gehaald en schoongemaakt. Eerst lijkt het euvel verholpen maar wat later doet hetzelfde probleem zich toch weer voor. Zou de druk van een 0,5 bar i.p.v. de oorspronkelijke 1,5 bar de oorzaak zijn? Vandaag was er nog een andere tegenslag: de kustweg blijkt voor een groot gedeelte afgesloten te zijn vanwege de vele regen van de afgelopen dagen. Wij hebben daar niks van gemerkt…Als we tanken vragen we even hoever de weg is afgesloten en de pompbediende weet het precies te vertellen. We moeten terug naar Agripoli en daar de grote weg naar het zuiden nemen. We missen dan wat mooie stadjes, maar de rit door de bergen en de smalle kloof weer richting zee maakt veel goed. We zijn ineens bijna 100 km verder zuidwaarts In Palinuro zoeken we de in de Acsi-gids vermelde camperplaats maar het coördinaat klopt niet. We rijden door naar de haven; daar is vaak kans op een mooi plekje, buiten het seizoen. Inderdaad. We rijden zover door als we kunnen en parkeren vlak voor de aanlegplaats van de vissersboten. Normaal( in de zomer) betaald parkeren maar nu vrij. We lopen nog een eindje terug langs de route en gaan via het strandje weer terug. Als ik wil kijken hoeveel beltegoed ik nog heb, blijkt die functie niet meer te werken….KPN….grrrr….Dan maar meteen opwaarderen via de Rabofoon…ook dat is veranderd. Ik moet eerst 1 cent overmaken en krijg dan een nieuwe code op mijn bankafschrift om op te waarderen en dat duurt dan ook nog eens 5 werkdagen!! Hopelijk hebben we tegen die tijd weer ergens internet….alleen zo kan ik mijn bankafschrift bekijken…wat een gedoe!